Ben bir insanım sencileyin
Düşünürüm aklım eresi
Kendim güler kendim ağlarım
Kalkıp da her geceleyin
Bir kuş olsam sencileyin
Bugün sembol akşamların şen hırıltısı
Koklaya koklaya geçirilen yorgunluk
Yarın titrek sinirlere yerleşen soğukluk
Gömülür karın beyazlığına kışın
Bugün sembol akşamların azgın coşkusu
senin rafların boş
yılık akşamı sıralıyorsun beyaza
dolmadan zamanın hengâmesi
kirli bardaklara
dudaklarını bükmeyeceksin
despot sokakların bakışına
yol çıbanları var bastıkça zonklayan
ardında destursuz şarkılar
muhatap mayın oyukları
umutlar yuvalanıyor ağrıda
ayak anlamaz dertten
ser der ki kaybol/mayın
ne durul deli sevdalardan
ne burul karşılıksız aşklardan
sen sevdasın...
rüzgârına kapılanı da
selinde boğulanı da
yanına al...
gizli kalsın kalbinde
seviyorsan eğer beni
iltifat etme yalancıktan
aldatarak beni
ben sevdiğimi öyle severim
unutmayım diye
Sarhoşsun bu akşam yine
Dilin çarpık belki oldun divane
Sanki ceplerin delik yok beş para
Bulursun belayı keyif yerine
Bulabilirsen evini ne mutlu sana
Yaz beni en serin saatlerde
Dolu kıvamında olsun sözcüklerin
Sonrasında gökkuşağı söyleşisi
Ayağım bassın ıslaklığa
Üşürken adımlarım sensizlikte
bir gidiş var ayrılığa karanlıklardan
hüznün şarkısı duyulur uzaklardan
çorak toprağın üstünde adımlar atılırken
doğanın eliyle ittiği yerler mi buralar
akıl düzeninin dengesi sallantıda
giriyoruz karanlıklara unutulmuş artık aydınlıklar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!