Yârim gözlerini devirip de bakma,
Şu ciğerlerimi yakma ne olursun,
Barut gibi olmuş şu canıma gayrı,
O son kibriti sen çakma ne olursun.
Sesini esirgeyip aciz canımdan,
Bir çizgi daha çekildi deftere,
Bir uzun yıl daha kaldı geride,
Hani o benim güzide dostlarım,
Ömrümü verdiğim yâren nerede?
Geçip gidermiș bu ömür dediğin,
Saçlarım ağarmadan gençliğim ağardı,
birkaç milenyum yaşlıyım bu dünyaya sadece,
bir bildiği vardır evet Allah'ın,
benim yok!
sağırlaştım yalanların örüntüsüne biraz,
bir nebze bıkmış da olabilirim,
Ne yapayım kardelen?
Bedenden çıkmıyor can,
Dövünür içeriden,
Her günü feryat figan.
Ne yapayım kardelen?
Bir kelime etmesen,
Sineme başın değse,
Yeterdi mutlu olmaya,
Ama olmadı, neyse.
Sadece bir baksaydın,
Bir yaz akşamüstü,
Bir kadın kızıyla parkta,
Başka bir adam,
Derin bir sızıyla parkta,
Kadının kızı küçük bir topla,
Koşuyor koşabildiğince etrafa,
Görmemiştim hiç bu denli mavi,
Öfkeli gözlerini,
Bu kadar kırgın ve asi,
Delip geçer zihnimi,
Sakın biraz sözlerini!
Tanıyamıyorum seni,
Bir ahu derdim sana adından ziyade,
Bilirsin kırdığın bu kalp yine senindir.
Çevir silah misali o bakıșlarını,
Canıma son darbeyi de yine sen indir.
Yerküre'de ayrı gezen hep senden,
Ne ruh, ne akıl, yalnızca bu beden,
Onlar sene geçse üzerimizden,
Seni kalbimden çıkaramıyorum.
Neyse adı iște! belki hastalık,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!