Deniz kenarı bir şehir bul,
En mavi yerine yerleş,
Camlarına çiçekler doldur,
Zeytin yeşili gözlerine bahar,
Kalbinin orta yerine bir sevgi,
Ve sıkılma sevmekten.
Bir âhu hasretiyle düşen hicran zindanına,
Bil ki tutsaklar yalnız aşklarını alır yanına,
Doyamadan bu dünyanın varına yoğuna,
Terk-i diyar eyleyenlerden ses var mıdır?
Onlarca iç çekiș,
Yüzlerce ton yük,
İnanılmıș bir yalan,
İște kardelen,
Bunlar senden kalan.
Şimdi uçurumun kenarındayım,
Ne seninleyim ne de yanındayım,
Belli ki ben bu yolun sonundayım,
Gel de kurtar desem, kurtaramazsın.
Dipsiz bir kuyunun dibine çökmüş,
Vah ki vah bize! Kimsesizliğimize,
Eyvah ki yalnızlığımıza!
Üzülmeye mâhkum doğmadık,
Sırtımızda hançer izleri yoktu başta!
Eyvah bize dostluklarımız sahteleşmiş!
Eyvah ki eyvah bize
Bir yük çöker omuzlarıma,
Kış gelir bütün yazlarıma,
Hüzün karışır gözlerime,
Devrilirim gece olunca.
Sükut basar tüm sözlerimi,
Çimen kokuları geliyor burnuma,
Bir serinlik, sanki doğuștan hasretim,
Böcekler dolanıyor çevremde,
Çiçekler açıyor tepemde,
Etrafımda bir ahșap, bilmem neden,
Arama beni orada,
Ucuzdur can değeri bir çuval un etmez,
Hadi vur desek zalimi, zulüm vurmakla bitmez,
Adalettir mazlumdan kırbacını çekmez,
Dönüp baksan hak diye, adil değil ki...
Bir yaprak düşer her gün insanlık ağacından,
Üçte biri derler ömrün, görmedim hiç,
Selam dahi vermeden gitti gençliğim.
Akranlarım gezer gözlerinde sevinç,
Adını bile koyamadan gitti gençliğim.
Akmıyor ki tersine bu aciz zaman,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!