Gitme yâr, gidersen yiterim dedim
Öyle bir yittim ki zerrem kalmadı.
Sandım ki yitince bedel ödedim
Hiçbir kefarete yeter olmadı.
İnsan sevdiğine memleket derler
Takvimlerin hepsini yakın,
Umutları karanlık dehlizlerde bırakın.
Tüm sevdaları atın cehennem ateşlerine
Ruhunu sevdaya satanların kalbinin ortasından çarmıhlara çakın
Sessizlik diyarlarına sürün sevgi sözcüklerini,
Sensiz yaşayamam derdim ya hani,
İnan ki sevgilim sözümü tuttum.
Sen gittin, sildim ben cümle cihanı
Gülmek ne, sevmek ne; bil ki unuttum.
Nefes var, can yok; beden var ruh gitti,
Gözden ırak olan gönülde durmaz
Ne gönlün ne gözün bunda suçu var.
Bin bahar geçse de tek bir gül vermez
Ne bahar ne güzün bunda suçu var.
Mecnunca olsan da aşk divanesi
Söz yitirdi hacetini
Sussan da bir susmasan da
Kahrolası nefretini
Kussan da bir kusmasan da.
Kabuk tuttu bende yara
Kelamın içimi har etti
Sustum
Her bir sözcük intihar etti
Sustum
Baktım cümle kulak tıkalı
Fikri sığdır, beyni cüce
Kendin devle bir eş görür.
Yüzü olmuş zifir gece,
Hiç sönmeyen güneş görür.
Lafa gelse yiğittir be!
Abdest, namaz Allah borcun
Kula borcun ne edecen?
Hile hurda işin gücün,
Cennete sen mi gidecen?
Benim Rabb’im adil Rab’tır,
Ruhumu yatırdım ben teneşire
Yıkadım, yıkadım paklayamadım.
Nasıl bulaşmışsa bu kadar kire
Kırk tasla su döktüm aklayamadım.
Sardım, kefenledim kırgın sevdamı
Aklım idam mahkûmu can verir her şafakta
Beynim dipsiz bir kuyu, sonu bekler amakta.
Hükmü geçmez zamanın ruhumun saatinde
Ruhum bir göçmen kuş ki o da son takatinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!