Her bana yaklaşanı sen zannetmemi,
Bir başka insanı sana benzetmemi…
Ne kadar acı verdiğini bilseydin bana,
Kendini hiç affedemezdin, sevdiğim.
Gece yarısı korkuyla uyanmamı,
Bugün seni özlüyorum.
Yarın belki senden nefret ederim.
Ertesi gün seni daha çok severim.
Kim bilir, bir bakmışım seni unutmuşum.
Günler sonra yüzünü,
Mutsuzum çünkü;
Ailem yok yanımda,
Arkadaşım yok, dostum yok, sevdiğim yok.
Dahası, beni anlayan bir insan yok.
Mutsuzum çünkü;
Seni canımın içinden çok korudum,
Kalbimin tam ortasına tahtını kurdum.
Tek lafına bu şehri tutuştururdum,
Neden bıraktın beni, neden bıraktın?
Hislerim senden şikayetçi oldu,
Benim de hayallerim var,
Lakin bir gün öleceğimi bilerek yaşıyorum.
Benim de hedeflerim var,
Lakin bir gün bu dünyadan göçeceğim.
Gözlerinin ateşinde yaktım yüreğimi,
Sözlerinin güzelliğinde kaybettim kendimi.
Senin aşkınla şaşırdım gideceğim yeri,
Ne olacak bilemedim benim bu halim.
Sarsılmazdım, yıkıldım rüzgarınla,
Ben gittiğimde, tutmayacaktın beni;
Bırakacaktın, izin verecektin gitmeme.
O kirli ellerinle çekmeyecektin beni;
Bakmayacaktın bir daha gözlerime.
Ben gitmek istediğimde ısrar etmeyecektin;
Haber alamadığın birini merak edip de yazamamak,
Özlediğin halde özlediğini söyleyememek,
İstediğin halde istediğini alamamak…
Beklemek ne zormuş, ne zormuş.
Gittiği halde döneceğine inanmak,
Bugün, ölmüş olabilirdim.
İşte bugün, öteye göçmüş olabilirdim.
Kimin haberi olabilirdi?
Öldüğümü kim anlardı?
Beni sevenler mi? İzleyenler mi?
Bir insan senin onu sevdiğine inanmıyorsa,
Ne yaparsan yap, gayretlerin boşunadır.
Sevdiğinle değil de sevmediğinle ilgileniyorsa,
Bu yolda verdiğin mücadele faydasızdır.
Eğer bir insan size güvenmiyorsa,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!