Yine uykusuz gecenin bir vaktinde,
Sensizim; sensiz olunca ben kimsesizim.
Yarsız olunca, yaralıyım.
Yokluğunda, deli divaneyim.
Sensizliği anlatacak,
Merhaba Eski Dostum
Sen benim eskiden sevdiğim dostum…
Seni sevme yükünü
Yıllarca üzerimde taşıdım.
Seni, bu kalbim sen olmasan da
Sorsan ben deliyim sana, divaneyim,
Kim bilir, belki de sırılsıklam aşığım.
Görsen ben de ben değilim,
Kaşık ağzımı bulamıyor, güzelim.
Düşünceler beynimin içini kemirmekte,
Bir akıl hastanesinin bilmediğim katlarından birinde,
Tek bir odada, yapayalnız bir köşede pencereden dışarı bakıyorum.
Camın hemen önünde kocaman bir ağaç var;
Sokak lambasının ağaca vurmasıyla üzerime değen bir gölge oluşuyor.
Sessizce oturuyorum, insan sesi duyamıyorum.
Oysa ben hep severdim insanları, doğayı, yaşamı;
Bir sonbahar sabahı sokağa düşen yaprakları,
Tasoyu, saklambaçı, kör ebeyi, mahalle maçlarını…
Ne çok severdim mahallede misket oynamayı.
Oysa ben nasıl da hayat dolu bir insandım;
Elbet bir gün bu dünyadan göçeceğiz.
Kimsenin kimseden haberi olmayacak.
Dün konuştuğun insanı bugün göremeyeceksin.
O kişiyle kurduğun tüm hayaller yarım kalacak.
Bugün aklına gelenleri yarına bırakma.
Bahara, yeni yeni çiçek açan ağacın altında,
Yeşil çimler, rengârenk çiçekler üzerinde,
Kare şeklinde, el ile dokunmuş bir kilim üstünde,
Bu kadar güzellik içinde seni düşünüyorum.
Gök masmavi, bulutlar parçalı bembeyaz,
Gecenin bir yarısı, burnuma kokun geliyor.
Derince çekiyorum kokunu ciğerlerime.
Bu nasıl bir aşk kokusu, göğsüm kabarıyor.
Aldığım her nefes huzur veriyor bedenime.
Eyy bebekliğim, mızmızlanan bebek,
Senin kadar ağlamıyorum artık.
Eyy çocukluğum, herkese inanan çocuk,
Kimseye senin kadar inanmıyorum artık.
Ey gençliğim, o güçlü hırslı genç,
Ben sen sevgimi gör diye
Çok çabaladım, sevgili.
Ama sen her defasında kendini
Görmemeye, inanamamaya kodladın.
Belki de
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!