Ahmet Zeytinci Şiirleri - Şair Ahmet Zey ...

''Bebekleri gömecek yer bulamıyorlar''

''Gazete haberi''

Sel herşeylerini almış götürmüş
Elde avuç da ne varsa...

Belki;
Evimiz dardı o zaman,
Ama yüreğimiz genişti.

Daha çile bitmemişti,
Yollar hep inişti...

Her gün şehit haberi, yurdumun doğusundan;
Bıktık usandık artık, yıldık kan kokusundan...

Çok kolay bitiririz, aslında biz bunları;
Ama sabrediyoruz, yerde kalmaz kanları...

Tarih; Hadi geç karşıma
Suçla bizi ölümüne, eteğinde ki taşları dök.
Kendimizi savunmamıza izin verme
Dişlerimizi sök
Say bir bir cürümlerimizi...

Belasını arayan şair
Çeçenleri yazar
Irak'taki aslanları yazar
Kendi mezarını kendi tırnaklarıyla kazar...

Belasını arayan şair

Menüsküs olmasam da dizlerim zaman zaman ağrıyor. O zamanda ne oluyor haliyle merdivenleri çıkarken zorlanıyorum bayağı... Yaş kemale erdi mi oluyor böyle şeyler. Gerçi şimdilerde yaş ile ilgili yeni kriterler ortaya çıkmış 79 yaşına kadar kadın erkek orta yaşlıymış diyorlar...

Bazen halı saha maçı yaparken baldırlarıma kramp girdiği filan oluyor. Haliyle insanı hoplatıyor bir müddet. Sonra ovalıyorsunuz geçiyor. Kış geldi kapıya dayandı, yavaş yavaş içlikleri çıkartıp bacağımıza takmak lazım. Delikanlılıkta böyle bir şey bilmezdik de yaş ilerleyince hele de Ankara'nın ayazında vallahi de üşüyor insan yahu!

Topuklarımda ve ayağımda çok yol yürüdüm mü nasırlar oluşuyor bazı zamanlar. Banyo da onu da ponza taşı ile yok etmeye çalışıyoruz. Nasırları kimi zaman kesiyoruz ama uzmanların dediğine göre kesmemek lazımmış...

Ta yetmişli yıllardan beri, siyasileri basından ve televizyondan takip ediyoruz/ediyorsunuz. Her ne kadar o zamanlar çocuk olsak da, yetmişli yıllarda Sayın Demirel, Erbakan, Türkeş, Ecevit ortalığı kasıp kavuruyordu, benim yaşında olanların çoğu bilirler. Şimdilerde ise bir Recep Tayyip fırtınası ve onun çevresinde öbeklenmiş diğer siyasilerin fırtınası esip duruyor. Tabi ki fırtına dediğimizde muhalefetin fırtına liderleri Kemal Bey ile Devlet Beyi de unutmayalım...

Eski zamanlarda haberleri izlemeyi çok severdim ta ki şimdi başımızda bulunan zatı muhteremler iktidara geldikten sonra, bu televizyona çıkma olayını abartana kadar. Şimdilerde ise eskilerin ajans dediği bizlerinde haberler olarak bildiğimiz programlara kıyısından köşesinden bile bakmak hiç içimden gelmiyor desem yeridir. Hele hele siyasi tartışma ya da panel çıktı mı, zaten kumanda, ben düğmesine basmadan bile kanal değiştirebiliyor. Böyle mi olmalı? Bence, tabi ki bu benim şahsi kanaatim, siyasetçiler her gün televizyonlarda görünmemeli, kısaca işine bakmalı, mutlaka yapacak çok daha önemli işleri vardır. Her gün birilerinin açılışına ya da bir toplantıya, tanıtıma gitmeyin artık, memleket sizden çalışma ve hizmet bekliyor. Bakan arkadaşınızın kızının nikâh şahitliğini de sade vatandaşlar yapsın. Ne oluyor yani nikâh şahitliğini bakan ya da başbakan yaptı mı daha mı mutlu evlilik yapmış oluyor evlenenler...

Zaman zaman yabancı dili iyi olup onların değişik kanallarını izleyen arkadaşlarımda var. Onlara sorduğum zaman ''İngiltere Başbakanını, Almanya Başbakanını, Fransa Başbakanını.'' bu kadar sık televizyonlarında görüyor musunuz diye, verdikleri cevap hepsinin aynısı ''Kırk da yılda bir kere.'' Temcit pilavı gibi siyasilerin, (burada hem iktidar hem de muhalefetten dem vuruyorum) televizyonlara çıkıp da hem bir sürü yalanı sıralamasını hem de gözlerimizi boyamasını artık yüreğim ve beynim kaldırmıyor. Bu sebep ile stres ve sıkıntı mı azaltmak için ben de ya komedi dizisi izliyorum ya da değişik kanallarda belgesel programlarına bakıyorum. O belgesel programlarında öğrendiklerim hem de bana bir şeyler katıyor, siyasilerin bana kattığı ne var, kafamı bozmalarından başka?

Bir insanı tanımak,ne kadar güzel bir şey,
Hep dost,arkadaş kalmak,doyulmuyor tadına...
Hele bir de bağlıysan,gönülden bir kadına,
Doyulmaz olur hayat;yeter ki sen iyi sev...

Bir acıyı paylaşmak, hafifletiyor onu,

20. Yüzyılın başından itibaren dünya iki büyük savaş ve onun haricinde onlarca küçük çaplı diyebileceğimiz savaş ve bunun ile ilintili darbeler gördü ve ara ara da görmeye hâlâ devam ediyor. Önce kendimize şunu sormamız lazım ''Savaşlarda aslında kim kazanır, kim kaybeder? '' Saldırıya uğrayan ülkenin sivil vatandaşlarının her zaman kaybedenler safında olduğu sanırım kimsenin inkâr etmediği bir gerçektir. Bu arada yazımızın ana teması olan sömürgecilik yani, diğer bir adı da emperyalizm olan oluşumun tarifini de verelim hemen. Emperyalizm: ''Fransızca "imperialisme" kelimesinden geçme. Bir devletin, diğer devletler aleyhine genişlemesi, onları siyasal ve ekonomik egemenliği altına almasına dayanan yayılmacı politikalar izlemesi. Siyasal emperyalizmin tarihte pek çok örnekleri vardır. Kendisini güçlü gören birçok ülke veya imparatorluk, diğerlerini kendisine katarak veya boyunduruğu altına alarak genişlemeye çalışmıştır. Günümüzde daha çok söz konusu olan iktisadi emperyalizmdir. İktisadi Emperyalizm, sanayi devriminin ortaya çıkarttığı bir sonuçtur. Bir yandan yabancı ülkelerdeki ham madde kaynaklarını, diğer yandan da dış pazarları ele geçirme amacı güder.''

Günümüzde silah sanayisine başta ABD olmak üzere diğer emperyalist devletlerin ayırdığı para anormal boyutlardadır. Her ne kadar dünyada atom silahlarının savaşlarda kullanılması göstermelik olarak yasaklanmış olsa da emperyalist devletler başta ABD - Rusya ve Çin olmak üzere istedikleri zaman çöl gibi terk edilmiş topraklarda kimselere danışmadan sormadan denemeler yapabilmektedirler. Dünya Silah Sanayisi her yıl yaklaşık bir trilyon dolar civarında silah üretiminde bulunuyor. Oysa dünyanın birçok yerinde milyonlarca insan açlık susuzluk ve fakirlik tehlikesi altında kıvranıyor.

Dünya Silah Sanayisinde en çok üretim yapan ülkelerin listesi aşağıda ki gibidir...

Dünya savaş tarihi, böyle bir savaş yazmaz
İngiliz ve Fransız, Çanakkale önünde.
Al küreği eline, düşmanına mezar kaz
Kahramansın Mehmetçik, zafer senin süngünde.

Bakın şu tepelere, ora da Türk Askeri