20. Yüzyılın başından itibaren dünya iki büyük savaş ve onun haricinde onlarca küçük çaplı diyebileceğimiz savaş ve bunun ile ilintili darbeler gördü ve ara ara da görmeye hâlâ devam ediyor. Önce kendimize şunu sormamız lazım ''Savaşlarda aslında kim kazanır, kim kaybeder? '' Saldırıya uğrayan ülkenin sivil vatandaşlarının her zaman kaybedenler safında olduğu sanırım kimsenin inkâr etmediği bir gerçektir. Bu arada yazımızın ana teması olan sömürgecilik yani, diğer bir adı da emperyalizm olan oluşumun tarifini de verelim hemen. Emperyalizm: ''Fransızca "imperialisme" kelimesinden geçme. Bir devletin, diğer devletler aleyhine genişlemesi, onları siyasal ve ekonomik egemenliği altına almasına dayanan yayılmacı politikalar izlemesi. Siyasal emperyalizmin tarihte pek çok örnekleri vardır. Kendisini güçlü gören birçok ülke veya imparatorluk, diğerlerini kendisine katarak veya boyunduruğu altına alarak genişlemeye çalışmıştır. Günümüzde daha çok söz konusu olan iktisadi emperyalizmdir. İktisadi Emperyalizm, sanayi devriminin ortaya çıkarttığı bir sonuçtur. Bir yandan yabancı ülkelerdeki ham madde kaynaklarını, diğer yandan da dış pazarları ele geçirme amacı güder.''
Günümüzde silah sanayisine başta ABD olmak üzere diğer emperyalist devletlerin ayırdığı para anormal boyutlardadır. Her ne kadar dünyada atom silahlarının savaşlarda kullanılması göstermelik olarak yasaklanmış olsa da emperyalist devletler başta ABD - Rusya ve Çin olmak üzere istedikleri zaman çöl gibi terk edilmiş topraklarda kimselere danışmadan sormadan denemeler yapabilmektedirler. Dünya Silah Sanayisi her yıl yaklaşık bir trilyon dolar civarında silah üretiminde bulunuyor. Oysa dünyanın birçok yerinde milyonlarca insan açlık susuzluk ve fakirlik tehlikesi altında kıvranıyor.
Dünya Silah Sanayisinde en çok üretim yapan ülkelerin listesi aşağıda ki gibidir...
Dünya savaş tarihi, böyle bir savaş yazmaz
İngiliz ve Fransız, Çanakkale önünde.
Al küreği eline, düşmanına mezar kaz
Kahramansın Mehmetçik, zafer senin süngünde.
Bakın şu tepelere, ora da Türk Askeri
En hafifimiz bir gram belki,
Boyu; sıfır nokta bilmem kaç milim...
Daha onun gibi binlercesi,
Buhar olup uçtu,
Kitle Silahlarının bağırtısında, bir milim bile olmadan.
Sigarayı bırakalı uzun yıllar oldu. Ben diyeyim on sene, siz deyin onbeş sene, yok, yok demeyin onyedi sene olmuş dile kolay... Tabi ki kimselere tavsiye etmiyorum, hele de gençlere... Çocuklarım içmiyor çok şükür bu da benim büyük tesellim aslında... Ne mutlu bana...
Eşimden dostumdan, arkadaşlarımdan da içen varsa, onlara da baskı demeyelim de duygu sömürüsü yapıyorum. Hem de bayağı bir yapıyorum. Kimi gerçek kimi sallamasyon...
- Bak birader, Hikmetim, hani içtiğin pahalı sigaranın üstünde ki ciğer var ya, inan olsun o ciğer bizim rahmetli Selahattin Ağabeyin ciğeri, baksana ne şekle girmiş sigaradan dolayı, yapma etme kuzum. Yol yakınken dön bu yanlıştan, Sigara seni bırakmadan sen sigarayı bırak...
Bindokuzyüzseksen yılının bir aralık ayı koyduk cebimize
Arabanın direksiyonunu çevirme belgesini...
O zamanlar caddelerde sokaklarda
Şimdikinin dörtte biri kadar araba ya var ya yok...
Eksi Onbeş
sizin için benim için sadece bir rakam
lakin bir mülteci için hastalık ve ölüm demek
yoksulluk ve zulüm demek...
Oysa hayat ne güzel gidiyordu, ta ki el çantamın sapı ve kayışı bozulana kadar. Hayır bana bozulsalar iyi, ne yapar ne eder yine onların gönlünü alırım ama, neye bozuldukları da belli değil. Oysa ki o çantayı daha geçen sene çocuklarım babalar günü hediyesi olarak almışlardı bana. Bir esnaf için, ticaret ile uğraşan benim gibi biri için bundan iyi de hediye olur mu? Yapmayın Allah aşkına, olur mu diyorsunuz? Ha anladım, anladım, yeni bir araba filan alsalardı daha iyi olurdu diyorsunuz da, nerede biz de o para? Doğruya doğru, eğriye eğri bende de yok, çocuklarımda da. Nereden olsun ki şu ekonomik krizler ile boğuşurken hem ülkem hem de bizler...
Neyse gelelim yine çantamın sapı ve kayışına. Sade çantada mı oluyor sap? Hayatta da ne saplar, ne değişik insanlar var. Her yerde de karşınıza çıkar durur bu saplar. Saflar da bu saplara hiç sesini çıkartmaz. Neredeyse bir yıldan fazla geçmiş çocuklar bana o çantayı alalı. Daha bozulmasın mı sapı da kayışı da? Gerçi bozulmadan önce haber de vermiyor keratalar, kızıyorum. İnsan bir söyler sabah evden çıkarken değil mi ama? ''Biz bu gün, bozulacağız epeyce haberin olsun Ahmet ağabey.'' deyin bunu bana ciğerimi de canımı da yiyin benim her ikinizde. Öyle olur olmaz yerde de bozulmayın lütfen. Bir topluma, insanların içine girdiğimde lütfen çıkmayın yerinizden, rahat durun, oturun oturduğunuz yerde. Hayır sonra dedikodu oluyor, arkadaşlarım arasında. ''Nasıl bir adam bu Ahmet bey bozuk çanta sapı ve kayışı ile dolaşıyor da bir yenisini almıyor.'' diyorlar. Elin ağzı torba değil ki büzesin. Gıcık kapıyorum haliyle, yani dostlarımın bu konuşmaları kulağıma gelince...
Sokakların mahallelerin parsellendiği zamanlardı
aklımız beş karış havadan
bir türlü inmiyordu bir karışa
aynı mahallenin ele avuca sığmaz haşarı çocuklarıydık...
Anadan babadan korkar
Ellerini yukarı, kaldır ey insanoğlu
Paraya teslim olmuş, batılı ve doğulu...
İnsanlarda ar namus, artık aranmaz olmuş
Yat kat araban varsa, gerisi hepsi boşmuş...
Ellerim acıyor anne
Yüreğimin, beynimin acıdığı gibi
Artık dünyayı geziyorum rüyalarımda
Bakmışsın bir gün Filistin'deyim
Bakmışsın bir gün Irak'da ya da Afganistan'da...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!