Televizyonlarda yıllardır devam eden ''Kim Bir Milyon İster.'' adlı yarışmadan da esinlenerek, bizlerde formatı, içeriği farklı yeni ve değişik bir yarışma olan ''Kim Bir Milyon Psikopat Arasına Girmek İster.'' ile sizlerin huzurundayız... Sayın ve de pek muhterem, çok özel, hatta canımızdan çok da sevmediğimiz ama yine de değer verirken, versek mi vermesek mi diye çok kafa yorduğumuz, seyircilerimiz. Bilgi ve kültüre kesinlikle dayanmayan ve sizin manyaklıklarınızdan yola çıkarak yaptığımız ''Kim Bir Milyon Psikopat Arasına Girmek İster.'' adlı yarışma programına hoş geldiniz ya da gelmediniz, bu da yarışma sonunda belli olur... Bu yarışmada kesinlikle para ödülü olmayıp, bizlere psikopatlığını kanıtlayan yarışmacılarımıza yanaklarından ya da olmadı gıdılarından öpücük veriyoruz. O nedenle bunu bilin ve öyle katılın yarışmamıza, sonra yok kutumu açmadınız, yarı yarıya joker hakkımı kullandırtmadınız, uzmanına da soramadık gibi bahaneler ileri sürmeyiniz canlarım, ibibiklerim, hatta beynini yemişlerim ve dahi tahtası eksiklerim, çivisi çıkmışlarım... Eveeeeeeeeeet ilk yarışmacımızı alıyoruz sahneye...
- Zühtü Kafasıkırık hoş geldiniz.
- Hoş bulduk anadın mı
- Neyi anadım mı Zühtü Bey?
Kim Bu Demokles Kılıç Sallayıp da Duruyor Tepemizde
Ya arkadaş, ben bu kadar saf mıyım? Siz de tutmuş benim ile dalga geçiyorsunuz. Tepende Demoklesin Kılıcı sallanıyor diye... Kim bu Demokles ben tanır mıyım? Ben tanımıyorsam, kim tanıyor bana da tanıştırsın da bilelim. Hem bu devirde kılıçta neymiş? Bu da eski zaman şövalyelerinden galiba, Don Kişot gibi kafayı sıyırmış da yirmibirinci yüzyılda kılıçla mı geziyor...
Onun ismini ilk duyduğum zamanlar, daha delikanlı sayılırdım. ''Nasıl bir isim bu Zbigniew yahu!'' dediğimi hatırlıyorum o tarihte... Biraz bizim Türkçede ki zibidi kelimesi ile çağrışım mı yapmıştı acaba? Yapmamış olması lazım zibidi ile bir iki harfi ortak olsa bile...
Böyle enteresan kelimeler zaman zaman aklıma takılır durur, bu da sanırım onlardan birisidir... Hayır benim yaşıtım filan değil bu Zbigniew, sevmem de keratayı. Kerata mı dedim koca adama? Tamam, özür, sözümü geri aldım. Sevsem ne sevmesem ne ölmüş gitmiş Polonya asıllı bu Amerikalı vatandaş... Toprağı bol olsun mu denir, aman ne denirse densin...
Çocuk olup da onu, patatesi sevmeyende biri var mı şu dünyada? Varsa bile tek tük, nadiren vardır istisna olarak... Hele de kızarmış patatesi çocuğun önüne koyacaksın, o da yemeyecek, böyle bir çocuk daha doğmadı... İleri de doğar mı, yok tahmin etmiyorum ileride de doğmaz... Çocuklar doğarken genlerinde patates sevgisi var olarak doğuyorlar sanırım...
Bizim gençliğimizde Kızılay'da Cemo vardı, dışarıda ki ilk patateslerimizi biz orada yedik... Yanına da bir ayran ya da kola, kolanın zararları daha o zamanlar bu kadar ayyuka çıkmamıştı bizim gözümüzde, gazlı bir içecekti işte hepsi o...
Bunun kaç çeşit yemeği yapılır kim bilir? Kızartması var, haşlaması var, oturtması var, oturdu mu da kalmıyor yerinden zibidi... Çiftlik Kebabı yaparsın, doğra patatesi, yakışır yanına... Ha unuttuk bir de salatası var... Daha çok vardır da rahmetli Ümit Usta'nın kitabına baksanız bulursunuz da aklımıza gelenler şimdilik bunlar...
Kimim ki ben
dünyada bu kadar acılar varken
şiirler ile gülmece ile
insanların yüreklerine sevgi eken...
Kimim ki ben
Sadece bu devirde mi böyle, yoksa eski zamanlarda da böyle miydi acaba? Söyleyin bakalım çekinmeyin, siz kimin adamısınız? Kimselerin adamı değil misiniz? Birlerinin adamı olmadıysanız, ne mutlu size... Görev ve sorumluluklarınızın bilincindesiniz demektir...
- Şşşşt birader birader, kimin adamısın sen söyle bakayım?
- Ben mi şeyyyy ehemmm kem kümmm!
- Lafı ağzında gevelediğine göre birilerinin adamı olmalısın?
Kimle dertleşeceğiz şimdi Mehmet Ali amca,
Kimle dertleşeceğiz...
Kime derdimizi anlatacağız,kime içimizi dökeceğiz.
Ne şiirler yazmıştın yengeye;
''Kezbanımın melek koydum adını,
Vallahi de çok gezenti bunlar yahu. Gez gez nereye kadar be anam, azıcık da evde otursanız da bu magazin gazetecilerini de rahat ettirseniz biraz diyorum, anacım. Yedi gün otuz saat bu zibidi sanatçıları takip etmekten bıktık usandık billahi, hayır işten ayrılalım bırakıyoruz desek, aç kalırız bir bildiğimiz iş bu var, magazincilik... Bakalım nerelerde rastlamışız bu sanatçılarımıza... Hadi takılın peşimize...
Ünlü top model Yonca Sürgit hanımefendiye Etilerde bir barın çıkışında rastladık. Eee haliyle burada ne yapıyorsunuz, Yonca Hanım dedik. O da ne dese beğenirsiniz? ''Ben hayatımda bir kere bile bara filan gitmedim, gitmem de, sadece bir arkadaşa bakıp çıkacaktım.'' dedi... Dedi demesine de biz de hadi diyelim ki inandık...
Değerli Sinema Sanatçımız Sinem Sinematik Marmaris de çarşı pazar gezerken objektiflerimize takıldı her ne hikmetse... Sonra döndü bize ''Aman ha çocuklar ben magazini hiç sevmesem de siz yine de sizleri benim çağırdığımı kimselere söylemeyim emi.'' diyerek olaya noktayı peşinden de noktalı virgülü koymuştur...
Kediler sorunlarını tartışmak için bir araya toplanmışlardı... Ortalık miyav miyavvv ve de miyavvv seslerinden geçilmiyordu... Sokak kedileri bir tarafta, ev kedileri bir tarafta, hem ev de hem de sokakta gününü geçiren kediler ise başka bir tarafta toplantının başlamasını bekliyorlardı...
Siyam Kedileri, Van Kedileri, Tekir Kediler, başka cinsten başka başka kediler hepsi bir araya gelmişlerdi...
Nihayet Miyav Başı Tırmık kürsüye çıkar... Üç beş kere miyav miyav miyav çektikten sonra konuşmaya başlar...
Deponun camının biri kırık
mahsus yaptırmıyorum
yaptırmayacağım da
kedilere barınak
benim canlarım sokak köpeklerinden
nasıl korusunlar kendilerini...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!