Şu mübarek günlerde, gözlerimde yine nem.
Dünyanın her tarafı, zalimlerin mekanı.
Allah korkusu da yok, gözlerde bakışlar kem.
Oluk oluk her yerde, akan Müslüman kanı.
İmdat yarabbi imdat, birazcık ferahlık ver.
Ya, böyle miydi bu özlü söz, atalarımız böyle mi demişti demeyin hemen. Tabi ki böyle değildi, doğrusunu biliyorsunuz ''Her yiğidin bir yoğurt yiyişi vardır.'' demişler atalarımız. Şimdi gelelim yoğurdun yiğitleri yere sermesi olayına...
Olay bu işte, gece yatacaksınız, uykunuz bir geliyor bir gidiyor, tam göz kapaklarınız kapanıyor, sonra fal taşı gibi yeniden açılıyor. O zaman ufak bir tasa biraz yoğurt koyuyorsunuz, mışıl mışıl uyuyor ve rüya moduna giriyorsunuz, olmadı da ev de yoğurt yok, onun yerine ayranda olur, ayran dediğiniz şey de yoğurdun sulandırılmışı değil mi aslında...
Evet dostlar, bu gün 1 Eylül Dünya Barış Günü... Yani bir anlamda benim oğlumun günü, adı Barış da... Neden 1 Eylül? Bir çoğunuz biliyorsunuz, ama tekrarlamakta fayda var. 1 Eylül 1939 Faşist Adolf Hitler'in 2.Dünya Savaşını Polonya'ya saldırarak başlattığı tarihtir...
Şu soruyu her zaman kendimize sormalıyız. Bu gün dünyada barış var mı, ben barışı ne kadar istiyorum, bunun için neler yaptım? Bu gün için çok geniş çaplı bir dünya savaşı olmasa bile, bölgesel savaşlarda yüzlerce, binlerce insan ölmekte, sakat kalmakta, tecavüze uğramakta, yerinden yurdundan edilmekte... Buna kim dur diyecek, kim?
Lise son sınıfta edebiyat öğretmenimiz Handan Hanım bir kompozisyon konusu verip yazmamızı istedi ''Ümit en geveze kuştur, insanın içinde durmadan öter.'' Şimdi hatırlamıyorum o kompozisyon sınavından kaç aldığımı, benim dikkat çekmek istediğim konu, insanın her ne konuda olursa olsun ümitsizliğe düşmemesi. Günümüzde ve geçmişte bunun bir dolu örnekleri var önümüzde...
Yine başka bir özlü söz ''Ümidini yitirdin mi her şeyini yitirirsin'' der. Bir Müslümana, inanan bir insana en yakışmayan duygudur ümitsizlik. Konfiçyus'un çağları aşmış bir bilgelik örneği olan sözüdür : ''Karanlığa küfredeceğine bir mum da sen yak.'' der. Umut bazen bir dağın en ulaşılmaz yerinde, bazen bir okyanusun derinliklerinde, bazen göğsünün içinde imanın ile birlikte... Önemli olan onun yeşermesini sağlayacak ufak bir kıvılcım; unutmayalım ki ''En büyük yangınlar bile, bir tek kıvılcımla başlar.''
1915 Yılında Çanakkale Savaşı'nda karşımızda ne kadar olumsuz bir durum vardı. Bütün savaş şartları tamamen aleyhimizde iken. Önce Allah'ına, sonra bileğine, yüreğine güvenen aslan gibi mehmetçikler ve ekmeklerine katık yaptıkları umutları vardı. O savaşı bizim kazanacağımızı kimse olası görmüyordu düşmanlarımız arasında. Mustafa Kemal askerlerine hitaben ''Ben size savaşmayı değil, ölmeyi emrediyorum.''dediği zaman, askerlerden hiçbiri ''Bu adam göz göre göre bizi ölüme sürüklüyor '' dememiş ve dahi aklından bile geçirmemiştir. Ufukta zafer umudu vardır, ölüp giderler ise cennet müjdesi ve umudu vardır...
Bir milyon üç yüz bin ton gıda çöpe atılıyor. Çöpe atılan gıdaların dörtte biri ile bütün açları doyurmak mümkün. Bu kadar vurdumduymaz olmamamız lazım değil mi? Bir tarafta her şeyi almaya gücü yeten zenginler, diğer tarafta da bir lokmaya bir hırkaya muhtaç garibanlar fakirler...
Hanımefendinin dolabında beşyüz altı yüz çift ayakkabı var, bir o kadarda elbise, pantolon, yılın her günü birisini giyse yine de artıyor elbiselerde ayakkabılarda... Öbür tarafta üstünde incecik bir elbise, ayağında ayakkabısı olmayan insanlar karınlarını kuru ekmek ile bir tas pirinç lapası ile doyurmaya çalışıyorlar...
Gidin bakın, Ege ve Akdeniz'de ki otellerde her gün ne kadar yiyecek maddesi çöpe atılıyor. Yazıktır, günahtır, Allah bunun hesabını bizlerden sorar mutlaka... Çok mu zor müşterilerin yemediği yemekleri değerlendirmek. Verirsin bir iki adamına görev, altlarına da bir küçük araba, yakınlarda ki köylerde beldelerde ki yaşlı, genç, çoluk çocuk bütün vatandaşlara dağıtırsın o yemeklerden hem sevap kazanırsın hem de gönüllü zekat vermiş olursun bir yerde...
Heyoo Mutlu Olalım Finansal Okuryazarlığımız Artmış
Hani bir türkü de var ya ''Hem okudum hemi de yazdım yalan dünya senden bezdim.'' Okuduk yazdık da bir türlü şu okuma yazma oranımızı yüzde yüze çıkartamadık. Bir de finansal okuryazarlık varmış, onda da çok geri olsak da son zamanlarda biraz artmış bu finansal okur yazarlığımız...
Gelelim Finansal okuryazarlığa, onunda açıklaması kısaca şöyle ''Finansal okuryazarlık, tüketicinin paranın kullanımında ve yönetiminde bilgiyle değerlendirme yapmasını ve finansal araçların seçiminde etkili ve rasyonel kararlar verebilmesini sağlayan yeterlilik düzeyidir. Başka bir ifade ile bireylerin gelirlerini, birikim ve yatırımlarını akıllıca değerlendirme ve bütçelerini doğru yönetebilme yetkinliğidir.''
Hiç bir şehir unutmaz
kendisine yapılan alçaklıkları kahpelikleri
ne Kudüs
ne Gazze ne Bağdat ne Basra
yakışmıyor yaşananlar yirmibirinci asra...
Hiç Bir Şeyinin Olmadığını Düşünürsen Daha Mutlu Olursun
Hepimiz, kadın, erkek cıscıbıldak geldik dünyaya ve aynı şekilde anadan üryan terk edeceğiz dünyayı. En azından biz Müslümanlar böyle gelip, böyle gideceğiz. Başka başka dinlerde zaman zaman insanları yakıyorlar ya da elbiseleri ile de gömdükleri oluyor.
Ne aklımız vardı dünyaya gelince ne de fikrimiz. Ne elbiselerimiz vardı ne de ayakkabılarımız. Sahip olduğumuz her varlığa zaman içerisinde hükmümüz geçer oldu. Elbiselerimiz, ayakkabılarımız, okula gitmeye başlayınca çantamız, defter ve kitaplarımız. Annemiz ve babamız ile oturduğumuz ev, ailemizin arabası belki yazlığı, hep bize bahşedilen güzellikler yüce yaratıcımız Allah cc. tarafından...
Hiç önemli değildi,
Öylesine yaşıyorduk.
Hiç kimse bizi tanımıyordu,
Engelleri yinede aşıyorduk.
Hiç önemli değildi
Arabamızın markası
Hiç tanımadığım çocukların
saçlarına dokunmayı seviyorum
hiç tanımadığım çocuklara
dua ediyorum
ruhlarına dokunayım istiyorum
iyi olsunlar ağlamasınlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!