Ahmet Çetin Şiirleri - Şair Ahmet Çetin

Her dost bir ada'dır,
Dört tarafı sevgi, paylaşım,
Ve sevdayla çevrili,
Bir ada'dır...

Kimi zaman,

Güneş gözlerinde bir sır perdesi,
Buğusunda damıtır hüznün gözyaşlarını,
Dalıp dalıp gidersin,
Bir yanın özlem Bir yanın ayrılık alazıdır...

Sesinin tınısına hüznün şavkı vuruyor,

Seni karanlığa gömmek istiyorum,
Sonsuz karanlığa....

Bir daha görmemek adına,
Hep karanlıkta kal emi!

Kadim surlar kadar eskidir anılarımız...
Anıların izdüşümünde sen vardın,
Sıcacık ellerine varıp,
Seyre daldığımız demlerde...

Sen vardın işte, Unutamadığım

Çiziktirdim tüm anılarımı,
Sokak duvarlarına varoşlarımın,
Mahya ışıkları gibi,
Sokak lambalarına yazdım,
Adının harflerini...

Hazan mevsiminin ilk günleri, gittikçe usul usul havalarda değişim kendini göstermeye başlıyor. Özellikle geceleri daha serin ve sessizleşmekte. Ağaçlardaki yapraklar doğal döngüleri içinde sarıya durmaya hazırlanıyor. Hazan rüzgarları sarı acımtırak hüzün dolu şarkılar, şiirler daha bir hüzünlü söyleniyor, yaşamın bütün tınılarında bir yalnızlık, bir çıplaklık var, ağaç dalları gibi, biten aşklar gibi... Doğada yaprak dökümü var, tüm ayrılıklar gibi...
Her hazan mevsiminde nedenini bilmediğim bir duygu seli alır götürür beni. Çok derin tarifsiz yoğunlukta, duygu sellerinde sürüklenip durur yüreğim.
Yaşamda herşey tozlu ve gri gözükür, en uzak bir dağın silueti bir kor olur yakar bedenimi...
İçsel bir dönüş yaşanır tüm varlıklarda, bir iç hesaplaşma mevsimi gibidir hazan... PIRIL PIRIL GÜNEŞLİ GÜNLERİN SON DEMLERİ YAŞANIYOR BEN YİNE AMANSIZ BİR HASTALIĞA TUTULMUŞ GİBİ, HAZAN YELKENLİSİYLE FIRTINALARDA KAYBOLMAKTAYIM. HAZAN HÜZNE VURURKEN SAÇLARINI...

Meteor yağmurunda,
Delice ıslansam...
Ve boylu boyunca uzansam diyorum,
Islak gövdemle,
Gökyüzünün altında...

Gözlerinin alacasında,
Aklım karmaşık,
İp ince sevgili yaşam,
Kirpikleri kara ruhu ak...

Düşünce aklıma dost,

Vurgunum gözlerine,
Saçlarına, tenine,
Vurgunum ay bulanık gecelerde,
Beni vuran hasretine,

Seher vakti sevmelerin,

Bu gün bir serinlik var,
Kapattım eskiye dair acıları,
Bırakmak gerek düşünmeyeni düşünmeyi...

Bir yaz yağmuru,
Toprak kokusunu çılgınca açığa çıkaran.