Afşin Dualı Şiirleri - Şair Afşin Dualı

Biz zavallılar düşünceden habersiz kaldık,
Şu şekilsizce durgun kalabalık,
Bizden sanarak körü körüne alkışladık,
Uyuttular oysa bizi gördüğümüz zandı,
Uyandırıldık ve yine alkışladık..

Gerçeğin rüya haline getirilmiş yüzünü, Kalemiyle tırmıklamaya başladı,
Iz aldıkça silueti ressam boyadı,
Ağlayan yüzü güzelliğindendi bahtı..

Sancı çekti adam buruştu yüzü,
Düşünden alamadı kendini düştü,

İlk halife, ilk müjde, ilk fitne..
Secdeyle başladı ilk haset,
Elhamdülillah ile başladı ilk nefes,
Cennet mekanıydı, cellâdı azâlile..

Yasaklar ağaç meyvesiyle başladı,

Af dilesem,
Dilensem olmaz bilirim,
Büyük günahı pirim,
Ahı tutsa yakar,
Tuttum ellerimle o ahı teslimim..

Siz hiç affedilmeyecek birşey yaptınız mı ?
Ben yaptım..
Zehirce sözleri ahlandım..

Sözleri en zalimce yerlerden sancılandım,
Beni sana kırdım,

Bilemedim ben kimim,
Hatalarımın kemirdiği küçükçe bir köleyim,
Azadımı benliğimden Rabbimden diledim,
Pişmanlığa kulak assın diye dilendim..

Yapamadıklarımın özrüyüm affet,

Sevginin yok baskülü,
Derunumda gam gönlümde hüzün,
Aşkınla yandım, her demim matem hüznü,
Bilmem Firâkınla soldu ömrüm..

Sensiz neyleyim ben, neyleyeyim dem bu cürmü,

Bizansın korkulu rüyası,
Alparslanın tutkun alpereni,
Akıllı, güçlü, hızlı ve çevik,
O cesur selçuklu kartalı..

Öteleri gören, kartal bakışlı,

Ben yükselirken altımda herşey kayboldu,
Silüetler yitikleşti tuz buz oldu,
Güneş oysa bulutları yalıyordu,
Bulutlarsa hiddetlenerek ağlıyordu..

Bulutların üstü kıvrımlı,

Hançerle dağlandım,
Takvim yaprağında harman yaralarım,

Ölü yaprak gibi toprak yastığım,
Minder hüznüm duvarlar şahit göz yaşım..