Afşin Dualı Şiirleri - Şair Afşin Dualı

sabır etmeyi öğrendim,
oysa nefsimi kontrol edemezdim,
zulümden kurtulduğumu sandım,
ayaktayım dik dururum sandım..

kaçıp giden, beni karanlıkta bırakan,

etrafa şahit oldum, eğdim başımı,
zehirli dili bildiğimden, kestim kulağımı,
doğruyu bildim, eğriye sükut ettim,
merhamet ettim, affettim..

yaptıklarına rağmen, affetmek garip,

her ne kadar belirgin olmasada,
kömürden kalemle, beyaz kâğıtlara
kâbuslarımı şekillendirince,
manzarası görünür tüm heybetiyle..

hayatımı kirlettim, her manzaramla,

toparlayamadım seni,
bir yazgı misaliydi,
hep başa döndük, bilemedik..

alıştım, yılların azizliğine,
hicazetimin küskünlüğüne,

yüzüme, tüm zehirli sözlerini püskürdüler,
boynum bükük, sustum..
yalnızlığıma oklarını fırlattılar,
çevremdeki sana kızdılar, sustum..

gönül yarama tuz serptiler,

fırtınam beni kavurur,
kül eder rüzgara savurur,
rüzgarın hırçınlığı değil,
sakinliğin masumiyeti vurur..

hayat değil, sen beni canileştirdin,

Bir armağan bıraktım maziye yaram derin,

Geldikçe hatırıma yorgun zihnim bitkin,

Mektup ile gönderdiğim dualarım döndü geri,

yaşamak mı..!
gün bir ezan ile başlıyor,
vakit, dua"yla doğuyor,
yaşamak mı dedi biri..!
devamı, senle geliyorsa..

ilham geldikçe şiir yazıyorum,
ben bela"da yemin ettim,
dünyada doğdum,
bir zindanda yaşıyorum..

sayılı nefesle yaşıyorsun,

zaman kavramının dışındayım,
düşünülenin ötesindeyim ben,
eski toprakları tanıdım,
yeni nesile ayak uyduramadım ben..

insan vasfını taşıyan çok mahlukla tanıştım,