Adnan Durmaz Şiirleri - Şair Adnan Durmaz

ben senden gidiyorum
kirpiklerinin ucunda biriken nemden
batan günün son ışıkları uzaklaşır
dağların yamaçlarında karalanır gölgeler
ve ıssız akşama karışır öyle
her gece başka bir düş bulur kendine

“tapınağı taşıyan iki sütun gibi”
halil cibran

SEN DİYORSUN Kİ BANA:

Ama kavuşmadan söz edebilmek için önce ayrılık denen şeyi bütün çeşitleriyle çok iyi bileceksin, tıpkı bütün kavun çeşitlerini, yıldızların bütün hareketlerini, bütün yazı türlerini bilir gibi... '

Mevlana Celaleddin Rumi

Bir toz zerresiyim akılalmaz sonsuzda
Dizeler arayışımın gizleri
Çaresiz çırpınışım sözcükler...

içine içine tüter bacalar
ölümcül sessizliği bekleyen kuru dallar
dağlarda hep o aynı
sonsuzda yitmek duygusu
kaburgaları sayılan
avurdu avurduna geçmiş sokaklar

gecedir
tekinsiz ışıklar düşer sulara
bir sonbahar ağacına benzer eşkalin
gülüşünün kıyısında hep o kırık bir karanfil
bir yanık uzun hava çalmasın ötelerden
kaçaklığın tutar yokuşlara vurursun

ömrüme umut olaydın
düş olaydın gün ortası
gecede uykusuzluk
gülüşümde gül açaydın
ellerimden aşk içeydin
kırılmış dal bakışlı yaban susuşlu

mavi yazdım adını
sulara özendim de
ak kolundan görünen
damara özendim de

yalçın yamaçlarında

acılarda büyürdünüz
kedere sevinç oldunuz
seller gibi yürürdünüz
burdaydınız nic’oldunuz

gündüz ettiniz geceyi

Kaçıncı Kaçışım Bu Senden Tarihin Dar Patikalarında



kaçıncı kaçışım bu senden
tarihin dar patikalarında