Adnan Durmaz Şiirleri - Şair Adnan Durmaz

kuru ekmeğe muhtaç kıraç
dudakları yarık kepir-aç biilaç
boynu buruk öksüz başak
yakalanmış ensesinden
ormanları talanlanmış kırgı bayır
kuru bir ağaçtan kalmış parmaklar

elinde ferhad külüngü
bağrından kaya sökersin
dağ günlerin sarplarında...
avısın süreklerin
vahşet cangıllarında ömür geçirdin
kaç kez öldün savaş alanlarında

Ekim

gayri ben gider olmuşum
boşaltıp yerimi-göğümü
neyim varsa bırakarak yüzüstü
hazana dursun anılar

“ Camınıza Vuran Yağmur Damlaları Benim,Kapamayın Perdeleri...”


“Kanatları birbirine bağlı olan kuşlar uçamaz”MEVLANA

Yuvarlanan taş nereye varacağını ne bilsin..bilse de,durabilir mi..

Çağrı

akraba hüzünler buluşur bakışlarımızda
yoldaş acılar
beni koyup gitme böyle ıssızda
yaşamak bir uzun ağrı değil mi

Yıkılma

asla yıkılmayasın
madem zulmün iktidarında devran
gülüşlerin kıvrımında zaptiyeler dolaşırken
gözlem altında başak

uzak köy kahvelerinde
avurdu göçmüş kerpiç yüzlü adamlar
gül rengi çay kokusu
gelin gibi süzülen bardaklar
kesekten ellerinde
toprağın yarıklarına benzer çatlaklar

yeter mi tarifler düşe
yeter ki düşüp de kırılmasın
eğer kırılıp kanayacaksa
o düş nerdeyse varılmasın

ey şair

o yırtıcı sessizlik ki acının sesidir
aslında her ayrılık ölüm denemesidir

yarılır yürekler yerle bir olur her şey
o bir felaket kuşu azrail kuryesidir

yıldızlar umuttan nakşedildi geceye ilmik ilmik
ay aşktan doğdu
bakmayın
surlarını coşkudan
sokaklarını düşten kurduğum kenti
bir anda yıkabilirim