Adnan Durmaz Şiirleri - Şair Adnan Durmaz

Gökbaş Çiçeği

gökbaş çiçekleridir gözlerin
bozkırın fuşya akşamlarında
çipil çipil yıldızlar gibi
suskun-harcai-hovarda

HÜÜÜ

horasan’dan Yörük geldik
güvercin donuna girdik
dut köseğiyi yeşerttik
Hünkar Bektaş kavlindeniz

kalbim yürür
eskil kadırgalardan kalan
alev izlerinde

kalbim
denizaltı mağaralarının

yeter mi tarifler düşe
yeter ki düşüp de kırılmasın
eğer kırılıp kanayacaksa
o düş nerdeyse varılmasın

ey şair

uzak köy kahvelerinde
avurdu göçmüş kerpiç yüzlü adamlar
gül rengi çay kokusu
gelin gibi süzülen bardaklar
kesekten ellerinde
toprağın yarıklarına benzer çatlaklar

Yıkılma

asla yıkılmayasın
madem zulmün iktidarında devran
gülüşlerin kıvrımında zaptiyeler dolaşırken
gözlem altında başak

bana işte öyle bakışın var ya
kahverengi kahverengi akışın
kendini gözlerinle sunuşun
öpüşün var ya hani
öpüş susuşun
sevişin var ya öyle

sigara dumanı sinmiş dar bekar odaları
dar divanlar-soğuktan titreyen yıllar
gençliğimiz-acının önüne atılmış bıçkın
yaşamın tözü-evrenin özü-zayi olmuş döl
hışımla koşmaklarda bilenen düş ey
ve gecenin kuzgunisi

Belki de aşk vardır
Benim hiç bilmediğim
Gece vardiyalarında
Karanlığa ışık gibi yayılan
Yorgun bir gülüştür
Çok uzak çöl yolculuklarından

seni yaşamak
gecenin beline sarılan samanyolu olmaktı
çiçeği kucaklayan rüzgâr olmaktı seni yaşamak
yiten baharlar gibi uzaklarda kaldı gözlerin
onlarla sarardın yüreğimi
şimdi neyleyim