Şu dünyanın derd-i gamı;
Büker oldu belim benim.
Unutturdu bin bir kam’ı;
Beter oldu halim benim.
Pek ağırdır imtihanım!
Değil iken bir ahmak;
Şu gittiğin yola bak!
Ayrılamazsan o izden;
Olacaksın bil helak!
Kimdir senin rehberin?
Sözün hası var iken; çok kelama yok gerek?
Lafı eğip bükmeden, git ahsen’e sen direk!
Hak kitaptır o ahsen, ondan ala söz olmaz;
Her fırsatta okuyup, yap kendine mendirek!
Her kimdense ihale;
Geldik berbat bir hale!
İsyan koyarak kal’e;
Lütfen hepten şaşırtma!
Çıkmaz yola düşürtme!
Çeyrek yüzyıl yapsam aşı;
gül olurdu çalı diken!
Bir duvara koysam taşı;
Ev olurdu taş, taş iken.
Kahve denen bir içecek;
Biliyorsun ahvali!
Ye’s veriyor ahali!
Talep etmem muhali!
Tek dileğim biraz mut!
Hayır dersen ver umut!
Her yaptığın ters dine;
Ama sözde mü’min’sin?
Sorsan küllü ins cine;
Derler; sen ins değilsin.
Mesleğinken her tür suç;
Elzem kemal insana, yaş kırklara gelince;
Halen hamsa o yaşta, hayır yoktur o kulda!
Yönelmezse ermeye, ins halince, kal’ince;
Adam olmaz o beşer, okusa bin okulda!
Yaşı gelmiş elliye, belli olmuş her işi;
Men dakka’yı duydun mu?
Duymadıysan duy onu!
Bize tavır koydun mu;
Dukka’sı da var onun!
Dakka, Dukka ne demek?
Şuur yoksa ser’inde;
Onun derdi derinde!
Yazmıyorsa yerinde;
Bil o şair ateşte!
Kul bilmezse had hudut;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!