Mevzu ölüm olunca, niye titrer bacaklar?
Şayet mevt son olsaydı, hak verirdim ben sana.
Madem dünya fanidir, sönsün varsın ocaklar;
Allah cennet veriyor, ahirette ins cana.
Ne sanırsa kendini
Yıkar durmaz bendini
Din edinip kem kini
Mahkûm olup sol ağ’a;
Taş atarmış o sağa.
Bütün sene halt yiyip;
Deme paklar kandiller!
Dine uymaz laf deyip;
Sonra deme Hak dinler!
Fazla aşıp haddini;
Cayır, cayır çarşı Pazar;
Çok anormal bir yangın var!
Söndürmezsek yayılır har;
Yardım edin, hey; yangın var!
Tutuşturmuş iblis onu!
Ukubet-i külliden;
Koru bizi ey Rabbim!
Gaybiden ve belliden;
Koru bizi ey Rabbim!
Hain bakan gözlerden;
Yazmış Mevla ezelden;
Öleceksin ölecek!
Gitmesen de tez elden;
Öleceksin ölecek!
Eller ölürken bir, bir;
Çok dağıttın bil sen seni
Ne olursun gel kendine!
Ve olmadan tam bir deni;
Rücu eyle son hak dine!
Vasat ömrü ettin yarı!
Gerek varsa eman’a;
İmana gel imana!
Müptelaysan gümana;
İmana gel imana!
Zor geldiyse imtihan;
Altmışında yokken yaşım;
İhtiyar mı oldum yoksa?
Neden kıpkır olmuş başım?
İhtiyarlık bu mu yoksa?
Nasıl şeyse dostlar bu dem?
Yüzün asık olsa da, sevdim inan ben seni
Sana kötü diyenler, ar etsinler o sözden
Baş üstünde yerin var, sen de sevdiysen beni
Bana dostluk edeni, nasıl sevmem ki özden?
Maslahatın çok ise, kızılır mı hiç sana?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!