Bırak nefsim inadı!
Emana gel emana!
Lekeleme şu adı!
İmana gel imana!
Madem ismin Müslüman;
Demedim mi sana nefis;
Vazgeç artık gaftan diye!
Heva heves ve de kör his;
Olmaz sana kaptan diye!
Çok dedim de dinlemedin;
ey namazdan bi-haber!
Değil halin muteber!
Sıvanmazsan salat’a;
Düşün sana hak ne der?
Çok mu zor ki, şu namaz;
Çok tutunma hayata!
Çünkü o şey bi-karar.
Yapıp böyle bir hata;
Hiç yaşama inkisar!
Asıl hayat bu değil!
Görünüşün çok haşin, yaptıkların maslahat?
Anlamadın sen nesin, dert misin derman mısın?
Fiillerin tahripkar, ama sonuç ıslahat?
Yoksa inse şifayap, Rahmani ferman mısın?
Avamların indinde, bir illetsin sen güya
Devrim: koca bir yalan!
İnkılaptır aslolan!
Devrimcinin gayesi;
Zulüm, kıtal ve talan!
Devrim: çağdaş bir masal!
Talip ol ki, zahmete;
Nail kılın rahmete!
Varsa arzun cennete;
Dikkat eyle sınava!
Kitabını açıp bak!
hiç olur mu zevk sefa, şu üç günlük diyarda?
“La rahatun fiddünya! ” Demiyor mu hak Resul?
Kaç asırdır alimler, bu gerçeği diyor da;
Ehl-ı fıskın yanında, değişmiyor pek usul!
Dünya fani ahret baki, der-hatır et her dem bunu!
Sen, sen ol da geçiciye, hiç bağlama umudunu!
Arz, kararsız sen kararsız, yani her şey bi-karardır!
İstikrardan muaf olan, hiç verir mi umduğunu!
Sırf düşüncem yüzünden, baksalar da hor bana;
Dünya için muhabbet; gelir gayet zor bana!
Bu tavır’ı gösteren, münkir olsa kızmam da;
Lakin mü’min Müslim’in, şu tavır’ı kor bana.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!