Abdullah Demirel Şiirleri - Şair Abdulla ...

Yükselin ey emekçiler, kalbinizin derinliklerinden,
1 Mayıs'ın ateşiyle tutuşan buğday başakları gibi.
Ses verin haksızlığa, direnin adaletsizliğe yürekten,
Unutmayın bu uğurda toprak olmuş kardeşlerimizi.

Fabrikaların dumanıdır, sömürünün sembolü,

Ankara kalesinde,
Uyandık şafakla, güneş ve biz,
Atatürk'ün izinde,
Tutuşuyor yüreklerimiz.

Büyük Millet Meclisi'nde,

Gece yarısı uyanırdı annem,
Ay daha yamacın ardında, uykuda,
Gecenin sessizliğini delen tek şey,
Bir kandilin cılız hışırtısıydı odada.

Yorganı aralardı usulca,

Yeşiller dalgalanırken Akbelen’de
Kanat çırparken kuşlar özgürce
Başladı bir kâbus sessizce, sinsice,
Hüznü düştü ağaçların yüreğime.

Katiller çıktı meydana ansızın

Ne zaman düşünsem annem, buğulanır gözlerim,
Gelir aklıma o günler, nice zorluklarla dolu.
Sen eğitmen babamı, ben seni erkenden kaybettim
Yedi çocukla yürüdün tek başına bu zorlu yolu

Yoktu ellerimizde servet, var olan sadece sevgiydi

Ne zaman düşünsem annem,
Aklıma o günler gelir,
Aşılmaz zorluklarla dolu.
Çileler çekilesi değildir.
Sen babamı yitirmişsin erkenden,
Ben seni zamansız kaybetmişim.

Ey ulu önder, senin izinde
Aydınlığa koşmayı düşlüyorduk.
Sarsılmaz iradenle gösterdiğin yolda,
Geri adım atmadık, bir soluk bile.

Hani demiştin ya,

Çocuk ağlar donmuş eller,
Soğuk vurmuş canlar bezer,
Sofrasız günler, aşsız eller...
Ben biraz sosyalistim.

Yüreğim yanar her bir zulme,

Ben çocuğum, küçüğüm ben,
Gönlüm oyun, elim desen.
Bir bak desem, bir gör desem
Hep yorgunum dersin bana.

Aç resmimi, güneş orda,

Hava boğuk, gökyüzü gri,
Bir çığlık var havada—duymadın mı?
Bir kadının feryadı bu,
Ekmeğin fiyatına,
Sokağın karanlığına,
Adamın yumruğuna,