ZAFER DESTANI
I – ANADOLU YANIYOR
Anadolu yanıyordu,
ocaklar sönmüş, köyler boş,
yollarda kimsesiz çocuklar,
Sen sıcaktın,
Üşüyordum ben.
Bir yaz akşamıydı senin gülüşün,
Kışa dönüktü benim kalbim.
Ama bir gün,
Karşılaştık bir otobüs durağında
ZAFER DESTANI
I – ANADOLU YANIYOR
Anadolu yanıyordu,
ocaklar sönmüş, köyler boş,
yollarda kimsesiz çocuklar,
Sen sıcaktın,
Üşüyordum ben.
Bir yaz akşamıydı senin gülüşün,
Kışa dönüktü benim kalbim.
Ama bir gün,
Karşılaştık bir otobüs durağında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!