Bir sabah göklerden süzüldü bir ışık,
Uyandı dağlar, sustu her çığlık.
Karanlığa bir el uzandı, umut yandı,
“Uyan ey halkım!” dedi bir ses, “Güneş doğdu artık!”
O el Mustafa Kemal’in eliydi,
Bir sabah göklerden süzüldü bir ışık,
Uyandı dağlar, sustu her fısıltı, her çığlık.
Karanlığa bir el uzandı, yandı umut,
“Uyan ey halkım!” dedi bir ses, “artık doğacak umut.”
O el Mustafa Kemal’in eliydi,
Bir sabah göklerden süzüldü bir ışık,
Toprak ağladı, rüzgâr sustu,
Bir ses yankılandı yüreklerde,
“Uyan ey halkım, gün doğdu artık!”
Bir çift mavi göz baktı ufka,
Kalk, yüreği pasla dolu kardeşim,
Yorgun avuçlarında nasır değil,
Bir halkın tarihi var.
Demir tozunda filizlenen çiçek,
Betonda büyüyen umutlar,
İsyanla sulanmış bir emek var!
Yıl, 2023
Günlerden, 6 Şubat
Pazartesi.
Kara bir güne gebe Türkiye.
Sarsıldı dünya Pazarcık’tan
Gece yarısı.
Bir dipsiz çukur düştüğüm bu, emeklilik,
Üretsem de yıllarca diplerdeyim, şimdi.
Ezildik, büzüldük, üzüldük yürekten,
Geçinemiyoruz, hayat zorlaştı sanki
Ellerimiz kınalı, emeğimiz uzun
Gazze'nin yüreğinde yankılanır çığlıklar
Anneler gözyaşı döker, çocuklar ağlar
Acıyı resmediyor bu vicdansız saldırılar
Sustu şimdi adalet diye çırpınanlar
Filistin toprakları sulanıyor kanla
Bomba kusan uçaklar gökyüzünde dans ederken,
Silah sesleri bayram ezgilerini bastırıyor.
Açlıkla, sefaletle boğuşmakta koca bir halk,
Bir çocuk daha ölüyor, umutlar bir daha yıkılıyor.
Kurban Bayramı’nın kucakladığı Filistin’de,
Yalnızım.
Dalıp gitmişken bir yerlere balkonda
Rüzgârın okşadığı akşamlarda.
Eski günler canlanıyor
Anılarımda
Gözlerimizde paslı kilitler,
ellerimizde görünmez zincirler var,
bir karanlık örüyor günlerimizi
kör bir iğneyle,
düşüncesizce.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!