İnsan Değilim
Eğer, insanlık böyle ise.
Ben, insan değilim arkadaş.
İnsanlar, şöyle böyle ise.
Ben, insan değilim arkadaş.
Bu dünya’ya, hepimiz insan geldik.
Birlikte ağlayıp, birlikte güldük.
Şeytan’ın dostlarını, kardeş bildik.
Gün gelir, defterler dürülür, o gün.
Doğru yolu da, niye şaşırırlar.
Bir insan gibi görünüyorsun.
Bütün canları yaratan, Allah,
Din kisvesine, bürünüyorsun.
Bütün canları yaratan, Allah,
Peygamber duası var, kedide.
Seni yazmışlar, alnıma.
Yoldaş etmişler, canıma.
Hiç acımıyorsun, bana.
Nasıl kadersin, kaderim.
Seni silemem, yazımdan.
Kader
Kaderim, ben sana bağlıyım.
Sen kara dağsın, ben dağlıyım.
Bülbülsüz güllerin, dalıyım.
Hani nerde, benim güllerim.
Güzel’ler, giriyor uykuma.
İstiyorum, binlerce kuma.
Hepsinden alıp, birer mama,
Dünya’da, gülmeyi istiyom.
Kimi sarışın, kimi esmer,
Hatırlıyorum, küçücük çocuktum.
Kötülülerden uzak, tertemizdim.
Güneş kadar, parlak ve sıcaktım.
Gülmek, eksik olmazdı, yanağımdan.
Cıvıl, cıvıl, oynardım çocuklarla.
Kabaksız sofraya da, sofra demem,
Kabak olmaz ise de, yemek yemem.
Kabağı görünce tumarım, komam.
Kabağı servim, Andırınlıyım.
Bal kabağının, pişme yemeğine.
Anlamaz ki, hacıyı, hocayı.
Kara duman tüttürür, bacayı,
Başından eksik etmez, kıcıyı,
Aşında pişer, Kâbe şeytan’ı.
Dolanır çevrende, gitmez öte.
Sanki kabir gibi, öyle bir şey,
Anası, kızına kabri almış.
Ne şalvar, ne pantol, bu böyle ney.
Anası, kızına kabri almış.
Daracıktır, çatal avrat gibi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!