Zeynep Beşen Şiirleri - Şair Zeynep Beşen

rıhtımını kaybetmiş bir gemidir kalbim.
aç kalbini kabul et beni yar.
daha fazla aramaktan yorulsun seni kalbim.
denizler dar gelir oldu bana.
kalbinin genişliğine beni kabul et sevgili.
sana dönsün yönüm.

merhaba sevilen yine ben
yine sana seslenmekteyim
bu gün keyfimi bozamayacaksın
susmakla

kadeh kadeh senseizlik içtim;

bana seni unutturman lazım sevgili
en mutlu yanımdan dahi vuruyorsun beni

bana seni unutturman lazım sevgili
ekmeği boğazımdan aşırmıyor yokluğun

ben sen de yorulduğumu hissettim,
yorulduğumu hissettirdin
çöktüm dizim üstüne
kalkmaya bir mecal olarak brir sen vardı
onuda koymadın gittin

bir mektup gönderecek adres bile bırakmadın yar
uçurumları azmı sındında yar
kıta lara böldün ikimizi
bilemeyeceğim bir yerdesin şimdi

halini vaktini bilmediğimden

anla dedim beni anla.
dur diyorum, dünyanı başıma yık/ma,
ellerin deki hüznü koynuma bırakma,
unutma seni bana ben sevdirme dim Leyla..
mevsimsiz bir kışa terk etme gönlümü,
en derin sensizlikler de solarım ben yap/ma.

sen tuta bilirmisin bu aklımı başım da.
gitmeden önce bunu bilmeliydin şems.
canım ki aşka adak edilmiş kurban
bayramım ol gel sen şems

özlemenin bile yetersiz kaldığı acılarım var,

yaramı dağla ey aşk
o bozulmaz suskunluğun la
hiç kıpırdama bile yerinden
ölmeye yüz tutmuşken ben.

bu iç yanğını söndür

ay gibi parlarken yüzün kalbime doğru,
uzağı ma düşmek mi idi sevgilim kısmetim
en derin sevdayı saklamış iken sana yüreğim.
maksatları tıkanmış iki
aşk zede olarak kaldık sevdiğim..
sonu yok mu dedin de başlarken bismillah çekmedin..

duy/dunmu bizi terk etmeye yelteniyor ikimizin ortak yanı...
beni evimden(bedenimden) ,
seni yerinden(kalbimde) atmaya kalkışıyor
ikimizin ortak yanı

bana verilen canda onu yeni bulmuşken daha