Zeynep Beşen Şiirleri

içimde aldatıcı bir mevsim.
aniden solan güller.
kuru tohumu yeşerten mevsim.
ne kışım nede yaz.
bazen üşütür bazen yakar.
hangi mevsim tam bilemem.

dünyadan el etek çektiren bir yanın var;
ki artık her şey sensiz,
her şey tatsız..
gözün aydın ola..
bunlar yaşatmaya çalıştığım bir aşkın son demleri..
ölüme üzülmem bilirsin..

aşk mı sın sen!
yoksa dünyamı,
ellerime değince eriyen hasret mi?
seni benden uzaklaştıran mısın.

nesin sen.?

güneşin batışını görmek istemiyorum.
gece seni daha çok yakınlaştırıyor
ağrısı gittikçe artan baş ağrılarım var
bu gece
ah gece
bu kadar benzememeli idin yarin gözlerine

dizlerimin üstüne düşmüştü aşk;
avutacak bir sen yoktu,
yoktun yanım da,
ah bir bilsen,
nasıl canım yandı..
ellerim den tut diyemedin..

bu gece son olsun,

tek bir damlada gömeyim seni,

yaşanmayacak her şeye.

İnancımdan dolayı sevgili ben hiç yalnız olmadım,
Şimdi sen,yanımda olmadığın içinde,
Yalnızım diye yalana da baş vurmadım.
İnsan olmadığı şeyi olmuş gibi gösteremez değilmi.
Dediğim gibi ben hiç yalnız olmadım.
Önce sen yoktun,

her an aklıma düştüğünde,

hiç çekinmedin sol yanıma vurmaktan,

sevgili...