Zeki Tüyen Şiirleri - Şair Zeki Tüyen

ben zeki tüyen
çocukluk, aşk, yolculuk derken
yolun sonudur görünen
eski hesaplar ve matematik
anlamsız kılar her şeyi
oysa beklenen hep bir umuttur

dinle ak görüntüsünde kutsal amacı
muştulara tutsak doğa dalında acı
kaynak gibi davranmak kirli tutkuya
salt yüklenmek hele bir anadolu'ya
şimdi yanılgı evinde iki yüzlü kiracı
ve toprağımda ak umutlar dolu ya

bir garip burukluk
tınaz tınaz keder içimdeki
dudaklarım kurumuş
bilinçaltım darmadağın
akşam olur esrar perdesi sarar yalnızlığımı
dört duvarla konuşasım gelir

bir ironi tutturmuşum güpegündüz gün ortasında
ironi de ironi diyorum sabah akşam nerdeyse
yemek yemiyorum, su içmiyorum günlerce
başka bir şey değil, ironi de ironi diyorum sadece

ironi nedir diye sorsam benliğime, yine sorsam yine

benliğimde iki ben var benim
biri daima sana yaklaşıyor
güneşi senin gözlerinde doğuyor her an
öyküsel mutluluklar sanki yaşanan
gözleri ılık rüzgarlar gibi bakıyor
diğeri acımasız mı acımasız

aşkın terazisini ararım boşlukta
tartıya gelir mi genetiği sözün
gölgesi yiterken umutların
bir soluklanma payı sıkışan kapı aralıklarında
ve bu yol yordam sapması
yürek burkulması kadar derin

her şeyi zamanında yapmalısın hayatta
zamanında öğrenmelisin ellerinin üzerinde emeklemeyi
zamanında gitmelisin okula
zamanında sevgilin olmalı
zamanında sevişmelisin deliler gibi
zamanında evlenmelisin

herkesin ayrı bir güzelliği var bu dünyada
senin de ayrı bir güzelliğin var işte
gözlerini süzersin şöyle bir baştan aşağı
baştan aşağı şöyle bir bakış atarsın da
sözlerini çakarsın gönüllere bir bir
koyu bir sağanak gibi ve alabildiğine

kağıttan gemiler yüzdürürdük çocukluğumuzda biz
kağıttan gemileri derin sularda
bitimsiz hayallerimizi doldururduk içine
bitimsiz ve gittikçe büyüyen hayallerimizi
dalgalar ve fırtınalara karşı kağıttan gemilerimizi
savaş gemilerine benzetirdik kocaman

hayata başka türlü bakan varsayımlar
damıtır duru akışkanlığı içimdeki
denizler ötesinden esen rüzgardır yüreğim
sonra öyle bir sonrasızlık ki sanki
belki cayarak biraz da sözünden
ve kendim olmadan önce belki