Zeki Tüyen Şiirleri - Şair Zeki Tüyen

ne denli tutsağım gözlerine bilirsin
ak umutlarım kümelenir siyahlığına inat
bir de özlemin olmasa derim yüreğimde
ateş gibi yanarım sensiz gecelerde, kor-köz
ağır bandıralı gemiler gibi demirlenirim anılara
bırakamam kendimi billur sularına yaşamın

yağmur yağıyor derinden derine
yer gök karanlık
toprak ıslak
güze yeşil yandı
yaza kırmızı
doğa kanunları gereğince

hani kumdan kaleler deniz kıyılarında
hani evcilik oyunları sokak aralarında
hani saklambaçlar,
silkelenen dut ağaçları
hayallerimi taşıyan uçurtmalar
hani annemin elimden tuttuğu günler

tozlu tavan arasında usun gereği
bilinmezliğe gömü zamanın elinde
özdeksele sığıntıdır tüm yürekler
kimi suskun umarsızlıklar içinde

çiçek gibi güzel yaşam salt simgesel

yaşam yansımasıdır saklı suların
içinde umutların kabardığı
duru bir ışık gibi yüreklere
ve karmasıdır mutların ve acıların
yaşam suretin gölgesidir

bir giysinin içinde çırılçıplak
tenini tenime dokunmak
ve boşlukta sallanan tutkular
ah sen, yaşamın gizemi gibi
doğmak, hep yeniden doğmak yarınlara

sen ne düşünürsen düşün
işte öyle bir kız derim sana
gizemini okurum gözlerinde
bakışlarına çakılırım koca bir gemi gibi
bakışların sofistike
bakışların farklı

yağmur taşıyan bulutlar gibiyim bu gece
dokunsalar ağlayacağım
nazlı bir tedirginliğin eli koluyum
umudun terkisinde
muştu doluyum

gün olur
düşün gelişir gün ışığında
ayrışır eytişimi evrenin
doğan bir çocuk gibi

baharla göveren çiçek

kurulmuş bezirganı özdekselin
dağınık uçuşan bir tılsım gibi
ekmeğe kolayca ulaşanlarca
kurulmuş bezirganı özdekselin
sayısal azınlık insanlarca
hoyrat bir rüzgarın dürtüsünde