Zekâi Budak Şiirleri - Şair Zekâi Budak

Gizlice 'gel' deyip te hem kaçışın niyedir
Başımda dertler benim seni sevdim diyedir
Gözlerine yandığım inan ölesiyedir
Başımda dertler benim seni sevdim diyedir

Etmem asla şikâyet ufkumda güneş solsa

Derdimi avuç avuç serpsem şu yeryüzüne
Her biri tohum olur yeniden filizlenir
Ah'ımla yarış eden kırık telli kemane
Sen mi daha dertlisin acep ben mi kimbilir

(Kadıköy / İstanbul - 1975)

Acısını kim ne bilir kalbimin
Bir kalem ver kâtip bin dert yazayım
Sevdiğim dilberin ak gerdanına
Boncuk boncuk gözyaşlarım dizeyim

Yârim küçük anlamıyor dileğim

Dağlık taşlık dik yollarda geçti ömrüm düze hasret
Doksan sene yaşayan can neden bilmem yüze hasret

Başkasında gördüğünü kendisinde eksik sanır
Balık olsa insanoğlu can verir denize hasret

Aşk şerbetini gönlüm başka elden içmesin
Gel perî naz etme gel bu bahar da geçmesin
Gül soldu hasretinden bahçemde bülbül sustu
Gel perî naz etme gel bu bahar da geçmesin

(Kadıköy / İstanbul - 1974)

Geçen bir yolcum yoktur yokuşsuz yolsam da ben
Durulmam çağlarım hep, bir kaba dolsam da ben
Elbet bir gün bırakıp gideceksin bilirim
Sensiz gibi yanarım yanında olsam da ben

(11.06.2003 – S. 01:34 – Lüleburgaz)

Bana anma demeyin geçmişte kalanları
Tatlanır hatırâda lezzet bulur acılar
Ben anmazsam ölürüm o uçkun zamanları
Avâze simitçiler, vefalı bozacılar

İlk göz açtığım evin bulunduğu o sokak

Dinmedi ömrümüzce kalbi dolduran sızı
Mutluluk bahşetmedi çekilen bunca sevda
Terke mecburuz heyhat gamlı hayatımızı
En doyumsuz aşklara ederek bir gün veda

(10.11.2006 – Lüleburgaz)

Bilir miydin İstanbul, ben de methini duyup
Gelecektim kapına bir dilim ekmek için
-Belli mi olurmuş hiç- bir gün şeytana uyup
Açacaktım ağzımı ''haklıyım'' demek için

Karlı bir kış gecesi onbeş binlik bir kentten

Severdin ben sevmesem
Dönerdin beklemesem

(Lüleburgaz - 2003 - Yok Dönmene İhtimal)