Zamanın Çölü Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Zamanın çölünde kaybolmuş izler,
Döngüler içinde kıvrılıyor düşünceler;
Sonsuz kumlar gibi sarmalıyor dört bir yanımı,
Her anı bir ayna, yansıyan yalnızlıklarım.

Gözlerimdeki gölgeler, geçmişin yankıları,
Bir rüzgar eserken, savruluyor anılar;
Yıldızsız bir gece, soğuk bir yudum su,
İçimde büyüyen, derin bir açlık var sanki.

Zayıf bir ışık düşer, yıpranmış duvarlara,
Unutulmuş bir şarkı, yankılanır suskun aralarda;
Her notası, kan terlemiş ruhumun derinliklerinde,
Bir yangının küllerinden doğar umutlar hâlâ.

Zaman, geçip giden bir göçebe gibi,
Düşlerimde kaybolmuş, isyan ediyor hayatıma;
Yürüdüğüm yollar, çölün kavurucu sıcaklığı,
Yalnızlığın yanı başımda, hep bir gölge gibi.

Zamanın çölü, anıların tuzakları,
Her köşe başında bir acı, bir tebessüm var;
Bir yudum su ararken, bulurum yine seni,
Hatıraların derin sularında kaybolmuş bir deniz.

Zaman, dost mu düşman mı bilinmez,
Her bir gülüşün ardında bir sızı, bir hasret;
Ama yine de yüreğimde bir umut taşırım,
Zamanın çölünde, ben yine de yaşarım.