Yalnızlık gölgelerle sarılı bir sokak
Karanlıkta kaybolmuş bir derinlik
Hatıralar düşler gibi uçup giden
Bir gülümseme kalmadı özlemden başka
Hayattan bıkmış gözlerimde biriken yaş
Varlığın bir zamanlar ışığımdı
Şimdi yokluğun her satırıma gölge düşürür
Yokluğunla susar her kelimem
Veda sözcüklerinde kaybolur ruhum
Ayrılık bir masalın sonundaki kayıp sayfa
bu geceye bir umut bana da sen lazımsın
hislerime tercüman kalbimde sızısın
sigara dumanımda buluyorum seni
yokluğunda avutuyorum kendimi
yağan yağmur saklıyor yaşlarımı
gidecek yerim kalmadığı anda
bir adım attım boşluğa yankısı kayboldu
gözlerim artık alıştı karanlığa
bilmediğim yerlerdeyim
ne burdayım nede orda
uzakta derin bir boşluktayım
korkularımda kaybolmuşken
yavaşca sarıldım hayaline
her sokak birer anı
her köşe birer gülüş
giderken unutma beni
Hafif bir dumanla yükselen huzur
Düşünceleri yumuşatan sessiz bir durulma
Her nefes mutluluğa uzanan fısıltı
Karanlık odamda bir ışık parıltısı
Yükler hafifler karanlıklar aydınlanır
Bir sahil kıyısı hatıralarımı hapseder
Gözlerimdeki deniz fırtınalı ve yorgun
Kayıp umutlar ise kıyıya vuran yosun
Kırık bir kalp balıkçı teknesi gibidir
Dalgalarda savrulur kaybolmuş hayallere
Eskisi gibi değiliz artık
Sönmeye yüz tutmuş mum gibi
Yorulduk ve eskidik birazda
Solmuş bir fotoğraf gibi
Dünlerim senin olsun
Bir vedanın soğuk nefesinde
Savrulur kalbim derin bir sessizlikte
Gözlerinde gördüğüm o son ışık
Karanlığa gömüldü bir daha doğmamak üzere
Unutmak zannedildiği kadar basit değil
yalnızlık sararken kollarıyla tenimi
sensizlik bırakırken usulca bedenimi
yalnızca özlüyorum seni
kıskanıyorum rüzgarı saçlarında dolanıyor
durduramıyorum aklımı nereye baksam sen geliyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!