Kimbilir kaç kişi senin zarif hallerini sevdi
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Devamını Oku
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Hayatın içinden şiir,şiirin içinde hayat...zaten hayatta şiir değil midir.? Yaşasan da,yaşamasan da...sonu hep şiir olan...................
O artık gelmemiş olandı gittiğinde.
Kuşlar pencere gerisinde ötüyordu.
Ne uçurum, kendini gönülde sanan uyuyorsa.
Ve saçlarınızdan düşen yıldızlar uçuşuyordu.
Aylardan ocak ve aynalarıydı kartanelerine eşlık eden saçım sakalımdaki aklar.
Ve kendinin hala düşleriydin.
Yüreğinize sağlık
Çok anlamlı ve düşündürücü bir şiir. Tebrikler.
Derin, muhteşem bir şiir okudum.
İnanın içine girip de çıkamadığım şiirlerden.
Gönülden kutluyorum müthiş kalemi...
ŞİİRİN PSİKOLOJİSİ
Ben yaptığım yorumlara genellikle başlık eklerim. Bu şiiri okuduktan sonra da içimden ‘şiirin psikolojisi’ kelimeleri dökülüverdi.
Acaba şairin psikolojisi mi demeliyim, diye ikisinin arasında gidip geldim.
Sonuç başlığa yansıdı zaten.
Yine bir engel, yine bir duvar. Bu defa ne şeffaf, ne ip gibi dümdüz, ne atlanacak kadar yüksek, ne tırmanılacak kadar alçak.
Grileşen rengiyle kadimliğinin aksine sağlamlığı belki tartışma götürür. Atlamaya çalışsan altında kalmak, yıkmaya çalışsan tozuna toprağına karışmak da var. Yosun tutmuş kayganlığı da cabası.
Sağlam taştan yapılmış kadim kale duvarı sanki ve lâkin duvar kaygan. Ne el tutacak çıkıntı, ne ayak basacak girinti.
Zamanın azizliğine uğramış adeta.
Hayat, küçük bir zaman dilimi değil mi?
Şeklini, özelliğini yitirmiş bir zaman. Hatlarını kaybetmiş, her şekle büründürülebilecek, her kalıba sokulabilecek gibi görünen bir siluet sanki.
Hiçbir şey mi, yoksa her şey mi?
Bazen her şeydir, bazen varlıkta hiçlik…
* Şimdi neden defalarca okuduğumu tekrar hatırladım, değerli Peyami Safa’nın “YALNIZIZ” adlı psikolojik romanını. Ağır başlar, sıkar gibi görünür, ama mükemmel devam eder. Saatlerce kendini okutur.
Şiir olduğu için dizeler saniyelerle hayal dünyamıza akıveriyor. Sonra da hissiyatımızı ve fikriyatımızı harekete geçiriyor.
Öylesine güzel ve özgün söyleyişler var ki şiirde, düşünülüp de söylenemeyecek cinsten.
“Ne çok el elimden çıkıp gidiyor
Binlerce eldiven düşüyor yere
…
… ateşi kendiliğinden sönen sözler
…
Dün, kanatlarını yola yola ölüyor…
…
Bir defalık hayata
Kaç poz verebilirim daha?” gibi muhteşem dizeler.
Her bir dizenin psikolojisine girersek, eminim ki sayfalar dolusu yazılabilir.
Biz kıssadan hisse misali başladık, devamını okuyucunun zevkine bırakalım.
Şiir vadisinde ustalığını ispatlamış, şiire başlayanlara ve hatta yazanlara örnek olabilecek şiirlerin şairi, yani “üstad”lığı çoktan hak etmiş bir kardeşimiz.
Bütün içtenliğimle, candan tebrik ediyorum değerli Mustafa Bay kardeşimi.
Sevgi ve saygı rüzgârları esenliğiniz olsun kardeşim.
Var olun, daim olun.
Hikmet Çiftçi
07 Temmuz 2017
Güzel bir şiir okudum. Artık antolojiye fazla girmiyorum. değişikliğe gitti ve hoşlanmadım bu görüntüden. FB da paylaşıma devam edelim olur mu? sevgi ve saygıyla....
Ne çok el elimden çıkıp gidiyor
Binlerce eldiven düşüyor yere
Unutulmak bu diyorum ben de
“Ağız dolusu uçuk…”
Ve ateşi kendiliğinden sönen sözler
Tutulmak için verilmeyenlerinden… güzel şiiri ve değerli şairi kutluyorum okunması büyük zefkti
En büyük mücadele kendimizledir. Kendimizi aşa aşa en uluya, en erdemliye ulaşmaya çalışırız. Bunun yanında duyarlı ve duyguların insanı olmak ve mantığı harmanlayabilmek. Son olarak kendimizi başkasının yerine koymak derken içimizden 1000'lerce insan çıkabilir..
Nekahet sonrası gelen şiirin içselliği ve durumu derin bir pencereden açmanın seslerini duydum. insan bir defalık hayatta, çok cana poz veriyor.. önemli olan kadrajın dışında kalmamak.
Hocam yüreğinize sağlık
Saygılarımla
Yüreğine emeğine sağlık sayın Mustafa Bay hocam keyifli bir şiir daha okudum kaleminizden kutluyorum
Bu şiir ile ilgili 78 tane yorum bulunmakta