Mustafa Bay Şiirleri - Şair Mustafa Bay

Ayazda serçe idim gönlüm sardı tüyüne
Tenin, sıcak ve kuytu en masum günahımdı
Bakışımız mey kokar kapılırdım büyüne
Gün siyah kuşanırken akşamlar dergahımdı.

Sisli gözlerinde nem terimde terin vardı

/Rüzgârlar okşardı saçımı
Dokunsa bir el korkardım
Kulağımı dayayıp rüzgârın sesine
Nefesim karışırdı nefesime…/

Zaten korkağın biriydim ben

Hadi giy de çık üstüne sonbaharı
Yanmadan üşümeden yürüyelim biraz
Yağdı ilk yağmurlar bitti kızgın yaz
Bana eylülü anlat eylül bak biraz…

Katışıksız maviye mahmurluğun düşsün

Yeknesak günlerimizden şikâyetçisin
Biliyorum

Şükür halimize
Hasta falan değiliz
Öyle “sinirsel kusmalarımız” yok

Orta şiddette poyraza beşik olurken deniz
Beyaz köpüklü dalgaya binen martı zarafetiyle
Salınıyordu sabah mahmurluğun hâlâ üzerinde…

İnsan az merak eder
Akdeniz’in köşesinden

Kavlim mi tamlamasız adıl olup çıktı
Ben mi eksildim sözden ağızdan.

Bu bahar nasıl bahar
Asma yaprakları mevsime aldandı da
Haberim mi olmadı

/Gereksiz kederlerle boğuştum
Şimdilerde düşünüyorum da
Vasıfsızmış üstelik./

İlk düğümlendiğinde boğazım
Cenazesini kaldırdılar göz göre göre

Gülüşümün demle bağının
Ne solu var ne sağı

Martın sonuna sarktı o yüzden
Kurbağa ağlamaları…
…

Ta ezelden ebede, tarihe izim düştü
Bu yolda dur durak yok, medeniyet ışığım
Erenler ocağında, nice Alperen pişti
Asya’dan Avrupa’ya, ilim irfan beşiğim…

Gök Tanrı’yla başladı, inancımda tek ilah

Hazanın ağlamaklı yanından
Bahara dönüşün gülüşüydü
Devinen ışıkla gölgenin
Yüze düşüşü

Tutulan eldi