Günaydın.
Bir geceye daha uyandın.
Ay çoktan ısıtmış odanı.
Cıvıl cıvıl sessizlikler etrafta,
Sahi ne çok uyudun,
Ne rüyalar gördün ayakta !
Uzaklarda serseri çığlıkların havası,
Uzaklar şen, her külfete bir yalan yaması,
Ne gece olacak, ne sonbahar, ne dahası,
Ömür denen cevherin ne ucuzmuş pahası !
Ah şu nedamet ki, o namütenahi hasret.
Durdu gözlerime mıhlanmış zaman,
Durdu ateş, ardı arkası yok günümün.
Bağrında kaç geceyi sayıklayan,
Bir rüya unutuldu göklerde,
Bir rüya gibiydi her ân.
Çiğnedim göğsümu kaç vartada,
Boş kalan tabaklar pişmanlığa doymadan,
Kaç kaçabildiğince, temiz elbiseli çocukluğuna.
O günler, eski günler, gelemediğim o bahçeden,
Yeşili unutur gibi kaç, her rengin her tonuna.
Vurulmuş gibi bahar yüzüne
Açar bahçelerde gonca güller
Dalga dalga parlayan sesinde
Raks ederken bülbüller
Sorulmuş gibi tan yeri
Ya şimdi,
Konuşmak ve susmak beyhude,
Yolların sonu göründü,
Yollar yürüdü meçhule.
Ya şimdi,
Kan revan içinde,
Yalnızdık,
biz haylaz çocukları gecenin.
Ve sırılsıklam hasret kokardık.
Bir savaşın ortasında bile,
hiç vurulmamışçasına göğsümüzden,
aşıktık.
Mor bulutlara bakarak yazıyorum bu gece
Serin bir hava içimi ürpertiyor
Kaldırımlarda parçalanıyor katreler
Tıpkı biz insanlara benzer
Bugün yine taşıyorum dünlerden
Geceyi gözlerime çekip bakıyorum herkese
Öyle bir yamacındayım ki yaşamanın,
Öyle bir kavga ki eşiğimde,
Dört bucağa sarılmadan,
Gün doğmaz güneşin beşiğinde.
Öyle bir tarafındayım ki dağların,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!