Konuşulmayan kelam, kalır karanlıklarda,
Sustukça giyeriz, yalnızlığın gömleğini.
Halden hale döneriz, biz o yalnızlıklarda,
Konuşup çözelim, yalnızlığın ilmeğini.
Bir kıvırcık kahkahadır düşler,
Çırpınır durur kelebek yürek.
Hiç solmamacasına gülüşler,
Mutluluğa gider kükreyerek.
Bir hüzün kaplamış içini,
Gözlerin ağlar, neden?
Kimsenin yok hiç bir seçimi,
Geriye neden gelmez giden?
Üflenir endamlı ses, ney titreyip de inler,
Tükenmek bilmez nefes, derinden gönül dinler,
Sükut içinde herkes, konuşmaz olur diller,
Neyin sesinde merkez, bağlanır tüm gönüller.
Kulaklarda rakseder, bir büyülü ince ses,
Kalemin mürekkebi biter de yazmaz olur,
Sayfalar kalır beyaz, bomboş kağıttır zaman,
Nefesler tükenir de, hayat ölümü solur,
Geçilir etaplar birbir, ecele gelir an..
Yıldızlar kayar gider, gün eksilir ömürden,
Gülüm yanar yürekler, ateş çıkar kömürden,
Çıkar hikmetli sözler, akıllı düşünürden,
Nicesi arar görünmeyeni görünürden.
9 Şubat 2009 Perşembe.
İnsanlara kin güdülmez,
Asla beddua edilmez,
Kem ise o yol, gidilmez,
Vebali onun boynuna.
OYALAR
Yalnızlığın sabahını sundu zaman,
Ömür, debisinde su gibi akarken.
Ümitler uzaklaşıp düşerken yalan,
Bana deme gülüm, henüz daha erken.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!