"Söz yaşım dökülür satırlara.
Ne bakılası bir yüz, ne tutulası bir el var artık.
Her buğulu sonda,
Azar azar azalarak, hep yalnızlığa arttık."
Argo sanatlar fakültesi,
Tahsilat mezunu idi
Tetikçi Osman.
Kargo şoförü değildi,
Ya da fargo.
Her neyse!
Tahsil "Nedir? " can ozanım
Sen görgünün özetisin
Hem okuyup, hem yazanın
Yakasında rozetisin
Veysel kitap okumadı
Tükür gitsin hayatına zehir katanları
Ve sen doğruysan
Asla pişman olma yaşadıklarından.
Narin yüreğinde
Bıçak kesiği yaralar açılmış olabilir,
Mühim değil.
Kapıları açtım.
Ha birazdan,
Ha şimdi gelecek dedim.
Bekliyorum, gelmeli!
Kapılarım kapılarını kapadı,
Ben de kapıları kapattım.
Gündüzün yaşattıklarıdır,
Gecenin bize uykusuzluk olarak geri dönüşleri.
Gözümüzün çapağı bile,
Hasret kalmış uykuya.
Bu yüzden rüya bile göremiyoruz.
Bu yüzden rüyalarda görmek istediklerimiz,
"Var mısın?"
Gönlümün treninde
Sonsuz yolculuğa?
Bilinmeze değil
En bilindik yerime;
Kalbime götüreyim,
Bir dünü vardı
Doyasıya yaşamadığı.
Acılarla yaşamıştı bunca zaman,
Acılar öğretmişti ona,
Acımasız olmayı.
Zaman zaman,
En zoru neydi, biliyor musun?
Eylül çağırışlarına rağmen, inadına sevgiye direnmek.
Yasak bir resimdin bana, bakmaya doyamadığım
Ve o eylül gecelerinde;
Bütün yasaklara rağmen, bakıp bakıp eşsiz güzelliğine,
“SENİ SEVİYORUM” diye haykırdığım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!