Hüzünlerin kentiydi gökyüzün!
Bir tohumluk sözcükle
vurgun ektin düşüncelere.
Yalnız
medeniyetlerin eteğinde döner hayat.
Tutsağı olduğun özlem
eskimiş eylül kadehlerinde başlar.
I
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Devamını Oku
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Aşk tohumunun düştüğü toprak (ya da yürek) kırk kere nadas olsa bile o tohum her an boy verip yeşillenmeye hazırdır....
Kaleminize sağlık sayın Sevilay Çartık.... Kutluyorum güzel çalışmanızı...
Zor soru...
Aşk dediğimiz sökülünce yerinden, yeniden nasıl yeşersin!
Üstelik farklı iklimlere, farklı diyarlara doğru ise ayrılık...
Tohum..
Öz..
Sağlam ise...
Elbette yeniden ekilebilir gönüle..
Ve yeşerir baharla..
Ne güzeldi..
Tebrikler Sevilay Hanım..
Tebrik ediyorum
Sevilay hanım
Kutluyorum sizi.
Selam ve hürmetle...
Bu şiir ile ilgili 23 tane yorum bulunmakta