En Hüzünlü Şiir Şiiri - Pablo Neruda

Bu gece en hüzünlü şiiri yazabilirim

Yazabilirim örneğin; “Gece yıldızla dolu
ve yıldızlar masmavi titreşiyor uzakta`

Şarkı söyleyip esiyor gece rüzgârı.

Bu gece en hüzünlü şiiri yazabilirim...
Sevdim ben onu, o da beni sevdi bir ara

Buna benzer gecelerde sarıldım kollarımla
Defalarca öptüm onu sonsuz göğün altında

Sevdi beni o, ben de onu sevdim bir ara
O koca, masum gözler sevilmez miydi ama?

Bu gece en hüzünlü şiiri yazabilirim
Onu tutamadığımı, kaybettiğimi düşünmek

Dinlemek uçsuz bucaksız geceyi, onsuz daha tenha kalan
Ve şiir… Çime düşen çiy gibi düşer cana.

Ne çıkar sevdam onu tutamadıysa...
Gece yıldızla dolu ve yanımda değil o...
Hepsi bu...

Şarkı söylüyor uzaklarda biri. Çook uzaklarda...
Ruhum kayboldu onsuzlukta…

Gözlerim onu arıyor geri getirirmiş gibi, yüreğim onu.
Ve yanımda değil o...

Aynı gece ağartıyor aynı ağaçları
Bir zamanlardaki biz, artık aynı değiliz

Sevmiyorum artık onu doğrudur, oysa ne çok sevmiştim...
Sesim rüzgârı kollardı kulağına değmek için

Başkasının… Bir başkasının olacak...
Sesi, ışıltılı teni, derin gözleri...
Bir zaman öpüşlerime ait olduğu gibi...

Artık sevmiyorum ya... severim yine belki.
Sevda o denli kısa, nisyan öyle uzun ki...

Çünkü benzer gecelerde sarıldım kollarımla
Kaybolup gider ruhum onsuzlukta...
Bu bana yaşattığı en son acı
Ona yazdığım en son şiir de olsa

Çeviri: Betül Akdağ