Yener Sezgi Şiirleri - Şair Yener Sezgi

(Gülce-Triyolemsi/ Üçleme)

Akıt göz yaşını içine çocuk
Bağla acıları göçüne çocuk

Tek sen mi yetimsin gözlerin nemli?

Perçemin dökülmüş gözlerin buğ'lu
Bendini yıkarsan beni de götür.
Bırakma burada yüreği dağlı
Geriye bakarsan beni de götür.

Geçsin fırtınalar gitme şimşekle

Kararan sulara gömülür ışık
Çöker gözlerime akşam kızılı.
Kim bilir kaç adım ötesi eşik?
Gece boşluğunda zifir asılı
Çöker gözlerime akşam kızılı.

Bir kapı gösterdin arkası sahra,
Geçsem ötesinde üşürüm Leyla.
Ay vursa yüzüme düşmüyor ziya,
Kalırsam yanında ışırım Leylâ.

Mihri sanır Mâh'da ışık kendini,

(L)eylaklar açardı tebessümünde,
B(i)r İstanbul kadar kırgındın oysa;
Bi(l)mezdi kimseler acılarını,
Duh(a) vakitleri gözlerin mahmur.

Sararmış mevsimler önümde şimdi,
Menekşe istiyor baharlar benden.
Ne sert gelmiş boran yanımda şimdi,
Gün soruyor yamacımda kar benden.

Az ilim etti yönünden,
Keramet çıktı gönünden,
Dönmez idi hakk dininden,
Biraz aklı kıt olmasa.

Baktım beşerin haline,
Durdum kendimi aradım.
Gidip sevgi kapısına,
Vurdum kendimi aradım.

Seneler geçiyor nasıl amansız,
Belki de; bir yerde bir tehir kaldı.
Hangi vakitleri içtim zamansız,
Gündelik hayattan bir seyir kaldı.

Can çekişir güller kızıl saçında,
Vurur goncaları celâl gözlerin.
Kaç menekşe hayat bulur içinde,
Zümrüt diyarlara mahal gözlerin.