Yener Sezgi Şiirleri - Şair Yener Sezgi

(Gülce-Triyolemsi/ Üçleme)

Akıt göz yaşını içine çocuk
Bağla acıları göçüne çocuk

Tek sen mi yetimsin gözlerin nemli?

Perçemin dökülmüş gözlerin buğ'lu
Bendini yıkarsan beni de götür.
Bırakma burada yüreği dağlı
Geriye bakarsan beni de götür.

Geçsin fırtınalar gitme şimşekle

Kararan sulara gömülür ışık
Çöker gözlerime akşam kızılı.
Kim bilir kaç adım ötesi eşik?
Gece boşluğunda zifir asılı
Çöker gözlerime akşam kızılı.

Bir kapı gösterdin arkası sahra,
Geçsem ötesinde üşürüm Leyla.
Ay vursa yüzüme düşmüyor ziya,
Kalırsam yanında ışırım Leylâ.

Mihri sanır Mâh'da ışık kendini,

Baharda coşardı kurumuş dere,
Yeşile dönerdi büsbütün yöre,
Bir hayaldi belki kimine göre,
Yamaçlardan çağlardık ya! seninle.

Çekilince güneş dağın ardına,

Yan ayazın od'unda kavrul ey kanlı şubat!
Beşerin vicdanında iz bıraktı tahribat.
Bu nasıl bir savaştır kimler diyor sıradan?
Hayvan bile irkilir gördüğü manzaradan.

Gözlerimin nemine dokundular
Susuz kaldım..
Kahvemi döktüler
Sigaramı kırdılar
Uykusuz kaldım.

Dağ dağı devirir uçurumlara,
Depreşir sancılar delicesine.
Bir yol görünmekte uzak diyara,
Şimdi göç zamanı dost ülkesine.

Kardelenler uyur karın koynunda
Başına beyazdan fes verir bahar
Bulutlar hamaylı gibi boynunda
Yüksek tepelere sis verir bahar

El yordamı ile yerini yoklar,
Duvarda çatlaklar emer zifiri.
Bir asır devirmiş eller ayaklar,
Soğuk pencerede keser demiri.