Çok yazık oluyor geçip giden günlere,
Baksana; bir kere daha battı güneş denizde,
Bir kere daha indi akşamlar kayalıklara,
Bir kere daha yürüyüp geldin ta uzaklardan
Yakınlara.
Sızım sızım bir acısın yoksul yüreğimde,
Bir çilesin başımda dolanıp duran,
Bir sabah, bir öğle, bir ikindi, bir akşam, bir gece,
Ben bir başka ben olup çıkıyorum
Gelince.
Bırakma yaşlılığın kollarına beni,
Bırakma kendini yaşlılıklara,
Gün bugündür, devran bu devran,
Kımıldan,
Tapulu malımız değil bu gençlik,
Gün olur ararız elimizde mumlarla gündüx göxü,
Zaman geçer, mumlar söner, bulamayız,
Zaman çekip alır elimizden bizim sandıklarımızı,
Alamayız.
Deli misin kurban olduğum, deli misin?
Her geçen gün ömürden kopan bir yaprak,
Her geçen gün bir örselenme, bir hırpalanma,
Ne boş şeyler bu küsmeler, darılmalar,
Biz kimiz ki sarılıp dururuz boş gururlara,
Biz kimiz ki araya engeller koyalım,
Dünler vurup geçti elimiz-yüzümüz derken,
Gel günü, bugünü
Kurtaralım.
(KANAMA YÜREĞİM isimli Serbest Şiirler 'inden > 77-78/100)
İsmet BarlıoğluKayıt Tarihi : 30.3.2005 10:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!