BİR ÇAY İÇİMİ SIRASINDA
İkidebir sen geciyorsun usumdan
Kırılmış kadın gülüşleri camlarda
İkidebir adamlar geçiyor yollardan
Oturup çay içiyorum al al bardaktan
giderek iyice daralıyor sevgilim
bak yine içimin çoğrafyası
fizik,kimya,cebir,geometri, para
silah üretirken yeni savaşlara
umarsız ve karanlıkta yıllarca
sevgilim canımın afrikası...
GÖL
Ve biter bu yalnızlar da bir gün
Bir gün çıkılır o bitimsiz serinliğine denizlerin
Bir kuştur bölen uykumu geceleri
Haydi, uyu çocuğum kapa gözlerini
Çıkar usundan savaşları şimdi
Çocuklar ölecek mi diye sorma
Deniz kuşları, tarla kuşları
Çiçekler solacak mı saksılarda
Gelincikler, papatyalar, zambaklar
Hani dönerim demiştin ya
Göçmen kuşlar dönerken ben de
Çiçeğe dururken saksıların
Menekşeler zambaklar kırlarda
Papatyalar süslerken bayırları
Gün ışığı gibi pencerende
senin ellerin mi o eskiden kalma çocukluktan
bir kadının balkonuna çiçeklerini seren
ve çamaşılarını sulayan tuzlu ıslaklığın mı
hınzır bir yalnızlığın araladığı kapıdan
kanıma karışan gecede...
Kim çıkardı bu denizi
Silahları, kurşunları, savaşları
Kim çıkardı ölümleri öldürmeleri
Sevmek varken doyasıya
Kim çıkardı bu kavgaları dövüşleri
Bu ayrılıkları kim çıkardı
Üçüncü uykunun ortasındasın belki
Benden yana düşler içindesin
Ya da bir pencerenin başında
İstanbulu düşünmektesin...
Bense işte bilmiyorsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!