herşeyi bütün herşeyi yeni baştan
tarihi yeni baştan yazmalıyım
yeni baştan bütün şiirlerimi
bir akşamın ucunu bir adamın yüzünü
yorgun yüzünü acılı yüzünü
yeni baştan bir kadının bakışını
haydi şiir çıkıp gidelim
kim söyledi de durdun bilmem
bu cumartesinin sokağında
yorgun ve ter kokulu
bir günün ikindisinde...
elini değdinde kuşların kanatları güzel,ılık
yaz yelleri esiyor usumun denizinde
dön geriye güzel gözlerin aydınlansın
dön işte ben oradayım ben çok geride...
ne kötü başladı bu yağmur ikindisi
'Sevgili Öğretmenim Behcet NECATİGİL'e Yanıt '
gün bitti işte
karanlıkların ardında kaldı yaz
dönmek yok bir kez daha
düne dönmek,bir ikindiye, bir akşama
beni anlamıyorsun biliyorum
beni hiç anlamıyorsun
unutuyorsun şarkılarımızı geçmişteki
nasıl söylesem kentlerden kaçışlarımızı gecelerce
beni anlamıyorsun biliyorum
beni hiç anlamıyorsun
Durdum karanlığın ortasındaydım:
yıldızlar akıyordu gecenin kanattlarından
sessizce ağlıyordu çocuklar odalarında
ve bir kadın uzaklara bakıyordu umutsuzca...
Durdum gün çıkıyordu yuvasından:
geldin de bak ne güzel oldu bu kış ortaları
bu karanlıklar ırmaklarımın suları
ve evimin duvarları ne güzel oldu
çiçekler açtı güller, karanfiller
kuşlar kuşlandı gelişinle
avuçlarımın içi ısındı
Bi öpülemez dudakları var, bi sevilemez elleri. Durup duruyor önümde. Önümde gülüş, gülüş duruyor. Kazağının al, al kalemleri, dudakları, öpülemez dudakları, tutulamaz elleri düşünüyor. Yeşilsiz gözleri, bi beni, bi ellerimi, bi güneşi, bi adamları düşünüyor.
Duramıyor, oturamıyor. Ellerimin, ayaklarımın, gözlerimin gelemezliklerini biliyor. Ardından alıp gidiyor her şeyini. Ellerini, al, al kalemli kazağını, ayaklarını, öpülemez dudaklarını, düşünen yanlarını, yeşil, yeşil etekliğini, devetüyü mantosunu alıp götürüyor.
Bi başıma kalıyorum. Bi yalnızlık oturuyor üstüme. Bi düşünüyorum, bi al, al kalemli kazağını, tutulamaz ellerini, bakılamaz gözlerini, öpülemez dudaklarını, düşünen yanlarını…
Olmuyor işte… Yapamıyorum, duramıyorum …Bi öpülür dudakları, tutulur elleri, bakılır gözleri, al,.al kalemli olmayan kazakları, bi düşünmeyen elleri, yeşil, yeşil olmayan eteklikleri, bi güzel kadınları,sütun gibi bacakları, yeşilli, yeşilli gözleri düşünemiyorum…
Bi pembe mendilini, bi öpülemez dudaklarını, bi tutulamaz ellerini, al, al kalemli kazağını,
Düşünen yanlarını, yeşilsiz gözlerini, devetüylü mantosunu alıp götürüyor önümden…
Unutmak mı o nasıl şey öyle bilenmiş bıçakların ağzında
Nasıl olur yani ben şimdi oradayım akşamına sessizliğin dolduğu
Soluk ışıkların ve içki evlerinin
Çok konuşan bir adamın yani Tatar’ın
Unutmak mı ölmek gibi karanlıkta bir kuytuda
Bir masada, bir otelde, bir dağ başında
Beni şiirle yıka bırakma böyle
Susuz çiçekler gibi kuytularda
Rengini yitirmiş eskimiş
Balkonlarında yaşlı kadınların
Bırakma beni saksılarda
Bir başıma karanlıkta gecede
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!