Yavuz Ergün Şiirleri - Şair Yavuz Ergün

'Sevgili Öğretmenim Behcet NECATİGİL'e Yanıt '

gün bitti işte
karanlıkların ardında kaldı yaz
dönmek yok bir kez daha
düne dönmek,bir ikindiye, bir akşama

haydi şiir çıkıp gidelim
kim söyledi de durdun bilmem
bu cumartesinin sokağında
yorgun ve ter kokulu
bir günün ikindisinde...

herşeyi bütün herşeyi yeni baştan
tarihi yeni baştan yazmalıyım
yeni baştan bütün şiirlerimi
bir akşamın ucunu bir adamın yüzünü
yorgun yüzünü acılı yüzünü
yeni baştan bir kadının bakışını

bu kuşlarda nereden çıktı ansızın
tam çizgilerimin üstünde
tam laciverdimin üstünde
düşündüklerimin üstünde
tam denizin üstünde
şaşırdı sözcükler yerlerini...

Tut ki öyle söyledim
Tut ki seni öyle çok
Öyle çok işte öyle çok dedim
Sakın darılma sakın çekip gitme yıkılırım
Elimde değil yapamıyorum
Ne olur anla beni

sen gitme artık gitme
gitme beni ortalarda bırakıp
bu güzel gün bitebilir gözlerin varken
ama yarınlar var işte onları düşün
yarınlardaki yalnızlığımı düşün
ölebilirim belki de ansızın

boşuna bu gökyüzü bu yıldızlar
boşuna bu kuşların ötüşleri
bu çiçekler kırmızı,mavi,pembe,sarı
sevmedikten sonra insanlar
sevmedikten sonra ötekini
neye yarar bu dünya

en çok böyle gecelerde düşünüyorum seni
acı bir türküyle geliyor yalnızlık
içim içimi yiyor gel diyorum
en çok böyle gecelerde işte
uzaklaşıyorsun biliyorum...

BİR GÜN DAHA

Bak bir gün daha geçip gitti işte
Gitme kal,bitmesin sevdamız içimizde
Esen yeller denizin türküsünü söylesin
Ağustos böcekleri gecenin türküsünü

Hep oralardaydık eski günlerde çocuklarda
Yalınayaktık ekili tarlalardaydık
Gün sonlarında evlerde uykularda
Serin odalarda mutlu düşlerdeydik
Hep oralarda çocuk günlerde oyunlarda
Kırlarda, bahçelerdeydik ilkyazlarda...