Bir ara rüyama geldin sanki içim acıdı keşke dedim bitmese uyanmasam hiç...
Bir yanım hep eksik seni arıyorum senle geçen güzel günlerimizi çoçukluğumu...
Senden ayrı geçen günlerimi saymıyorum sen gittin bende takvimler durdu sanki...
Hiç düşünmemiştim beni yanlız bırakıp gidiceğini ellerimden kayıp uçucanı...
Şimdi koca bir pişmanlık büyük bir öfke var dinmiyor dinderemiyorum biliyormusun...
Annemin küçük kızıydım büyüdüm benle acılarımda büyüdü kalp kırıklarımda...
Kime güveneyip sevsem diyorum bir ihanetiyle yüzyüze geliyorum ve susuyorum...
Anlamıyorum yada bilmiyorum bir insan bir kere sevmezmi kalbini herkese mi açar...
Yoruldum hayal kırıklığı uğramaktan kalbimin paramparça olmasından...
Ben gitmek istiyorum ama yapamıyorum ayaklarım bağlı sanki gözlerim kör...
Bugün çok kırdılar kızını anne üzdüler kalbini kırdılar...
Artık korkmuyorum ölmekten her yanım buz duvar...
Kimin elinden tutmak istesem elim boşta kalıyor olmuyor...
Biliyormusun anne canım çok acıyor anlamsız bir şekilde...
Beni niye doğurdu annem diyorum kızıyorum öfke duyuyorum...
Gecenin bir yarısında ben yine uykusuz ve yanlız
Konuşsam dinleyenim yok sussam anlayanım
Hayatın neresinden tutarsan tut hep bir yanı yıkık dökük
Tüm insanlar uykudayken ben yalnız geçen saatlerde
Benim küçücük hayallerim vardı umutlarım vardı
Yorgunum bu aralar meğer ne çok yormuş yaşadıkşarım...
Kırıldıkca kırılmış kalbim farkında olmadan çok üzmüşüm...
Sen olsaydın yanımda kimse üzmez kırmazdı ama yoksun...
Sensizliği yaşamak çok zor alışmak yokluğuna ölümden beter...
Kimse anlamıyor kimse duymuyor çığlıklarımı...
Artık anlıyorum herşeyi tüm manalı bakışlarını
Ben yanındayken yokmuşum gibi davranışlarını
Hergün daha fazla canımı yakmalarını kırmalarını
Beni bir yabancıymışım gibi görmelerini
Artık anlıyorum sık sık beni aramayışlarını
Hayat ne garip senle yine karşılaştırdı bizi
Bazı duygularım küf tutmuşken alevleniyor
Neden bilmiyorum kalbimde bir his var
Sanki unuttuğum şeyleri hatırlatıyor bana
Korkma diyorsun da bilmiyorsun acılarımı
Ben yokluğuna alıştım sanıyordum ama alışamadım...
Her defasında canım daha da çok yanıyor içim parçalanıyor...
Bazen unut o yok artık diyorum sonra sen geliyorsun aklıma...
Ya ismini duyuyorum bir yerlerden yada hatıralar canlanıyor gözümde...
Senden sonra kimseyi sevemedim kimsenin canıda olmadım...
Bir baktım ki tutunacak dalım kalmamış hiç
Sığınacak limanım yerle bir olmuş sanki
Ruhum yaralı kalbim ise paramparça darma dağın
Benimki ölmeden mezara girmiş misali sanki
Ben ne kadar acı çekmişim gülerken hep ağlamışım
Seninle ne zaman tanıştık ne zaman büyüdük anlamadım....
Ben gözümü açtım seni gördüm ve hep yanımda sen vardın...
Biliyormusun ben hiç korkmadım korkmazdim kimseden...
Çünkü hep sen vardın yanımda sen benim koruyucu meleğimdin...
Ben seninle büyüdüm seninle güler seninle ağlardım ama şimdi....
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!