Yasemin Güven Şiirleri - Şair Yasemin Güven

Gecenin kaçı bilmiyorum sen yine aklımda yüreğimde kalan...
Gözlerimi kapatsam sen geliyorsun aklıma o an birtek sen...
Senin yokluğunda caresizligimi yaşıyorum yerin dolmuyor olmuyor...
İnsanın içi acirken gülmek nedemek bilemezsin çok acı...

Özledim be seni nasıl niye diye sorma bir volkan misali patladım patlıcan...

Dalıp gitsem yada bir şarkı dinlesem sen geliyorsun aklıma anlamsız...
Neden bilmiyorum içimi kalbimi kocaman bir acı kaplıyor nefes alamıyorum...
Biliyormusun herkes çok neşelisin kimse senle yaşlanmaz diyor gülüyorum...
Neden biliyormusun içimde kopan fırtıyanı saklamak acımı içime gömmek için...

Hani bir söz vardır çok gülen çok acısı olan insanmış derler benim gibi...

Ne ağıtlar yaktım ne şiirler yazdım ne acı türküler söyledim geçmiyor içimdeki yangının...
Sen aydınlığım sığındığım limanım arkamda duran koca dağımdın...
Sen gittin ne aydınlığım ne limanım nede dağım kaldı alabora misali yıkıldı dağıldı...
Sanki sana kavuşmak için çabalıyor kalbim bitsin bu ayrılık diyor nefes alamıyor sanki...

Sen beni bırakıp gittin ya dünyam başıma yıkıldı güneşim söndü gülüm soldu...

Artık çok korkuyorum herkesten herşeyden nefes almaktan bile...
Yalana dönen dillerden iki yüzlü insan görünümlü şeytanlar dan..
Nede rahatlar biliyormusun yalan söylerken korkmadan...
Sen üzülmüşsün kırılmış sın kimin umrunda önemsizsin...

Bazen bu dünyaya ait olmadığımı ve bu dünyaya niye geldiğimi merak ediyorum...

Canım yanıyor yüreğim sanki alabora
Sen yoksun senden kalan bir hatıran
Her gece dilimde duamsın yeminimsin
Belki diyorum bugece gelir rüyalarıma

Bakıyorum sen gelmemişsin yoksun

Nerden başlasam bilmiyorum darmadağınık herşey...
Senden sonra toparlayamiyorum elim gitmiyor hiçbirşeye...
Yaşamak bile gelmiyor içimden sensiz çok yanlızım...
Biliyorum sana kavusmama az kaldı hissediyorum...

Bir gece rüyama gelsen ellerimi tutsan mesela sarılsan...

Bir gün aklına gelirsem boşver gitsin hatırlama
Zaten hatırlanacak ne bıraktın ki bizden geriye
Ne varsa yerle bir ettin enkaza döndürdün sen
Şimdi belki de yaban ellerde umurunda bile değilim

Üzdüğün kadar sende üzül benim gibi kahrol

Bugün bir kez daha anladım sevmemem gerektiğini unutmak olduğunu...
Neden dedim kendime neden durmak ısrar etmek niye çık git durma bu şehirde...
Sustum kalbimin haykırışlarını bana olan isyanlarını dinledim cevap veremedim yoktu çünkü...
Daha ne kadar kırdırıp perişan ettiricen nereye kadar yalanlara susucan diyor...

Haketmedim yalanları ihaneti neydi eksik olan bende bilmiyorum bulamadım...

Merhaba sevgili hoşgeldin hayatıma kalbime ilk önceleri böyle geçirirdim içimden sana karşı...
İşte dedim seviyorum seviliyorum kimsesizliğim bitti elimden tutanım var diyordum...
Yere düşsem ayağa kaldıranım var dedim içim kıpır kıpır olurdu hep seni düşünürdüm...
Hayaller dünyasına dalar aklımda bir sen olurdun heyecanlı bir yanım vardı sanki mutluydum...

Dedimki ben ömrümü verebilirim onun için kendimden vazgeçebilirim ben böyle içten sevmiştim...

Aylar yıllar geçtikce içimdeki çoçuk ölüyor sanki yavaş yavaş...
Senden sonra o çoçuk hiç gülmedi güler gibi yaptı hep...
Kimse duymadı o çoçuğun attığı çığlıkları feryadını kimse...
Bir sen vardın sende zamansız kayıp gittin avuçlarından...

Bazen kendi kendine kesaplaşıyor aklındakilerle kalbindekilerle...