Yasemin Güven Şiirleri - Şair Yasemin Güven

Dışarıda deli fırtına damla damla yağmur ama benim içim alev gibi yanmakta...
Gecenin karanlığına mahkum olmuş gündüze hasret bırakılmış biriyim...
Hangi dalı tutsam yada kime elimi uzatdan hep yarıda kalmakta...
Günden güne farkettiğim şey tüm duygularımın öldüğü selası verildi...

Gidiyorum bu şehirden bu semtten kimsenin tanımadığı ve kırılmadığım yere...

Ben geldim sana anne biliyorum küstün kırıldın konuşmıcaksın belkide...
Sen konuşma ben konuşurum sen küçük kızını dinle saçımı okşa anne...
Çok yanlızım anne kimsem yok bazen ölmeyi çok istiyorum yanına alırsın diye...
Sahi alırmısın anne ben geldim desem kızım gelmiş der karşılarmısın beni...

Öyle bir haldeyim ki anne kırgın yorgun sanki ruhum bedenimden çıkmış gibi...

Ben hiç böyle olmamıştım ağlamaklı kırgın üzgün perişan bir halde...
Şimdilerde uyku uyuyamıyorum hep aklımda sen gelmek istiyorum ama yapamıyorum...
Her yanım alevler içinde sanki bir engel var aramızda biliyorum yaklaşamıyorum sana...
Sen küçük kardeşini özlemedin mi hasret kalmadınmı yoksa unuttunmu beni...

Karanlık odada dört duvar arasında nereye dönsem seni düşünür haldeyim..

Bugün sensiz geçen ikinci gün oldu sensizliğin canımı çok yakıyor...
Herşey boğazımda düğümleniyor canım çekiliyor sanki nefes alamıyorum...
Ben seni çok özledim senle gülüşlerimizi beraber oturup ettiğimiz sohbetlerimizi...
Keşke yanımda olsan sarılsan ve ben herşeyi unutsam senle saati zamanı...

Sen olmadan kokun olmadan geçmiyor hiçbişey boğazımda büyüyor lokmalar...

Bugünlerde çok üzgün duygusal ve bir okadarda isteksizim yaşamaya...
Yoruldum herşeyden herkesden kendi varlığımdan bile...
Sen yanımdayken çok mutlu olurdum zaman hiç geçmesin diye dua ederdim...
Ama şimdi yoksun çok uzaklardasın bir okadarda yakınımdasın...

Bir sabah kalktım sen yoksun yanımda aradım ama ne çare...
Yolunu bekledim geliceksin diye sonra gelmedin ben yine bekledim...
Kahvaltı hazırdım çay koydum en sevdiğin şeyleri hazırladım...
Evde herkes şaşkın şaşkın bana bakıyorlardı susuyorlardı...

İlk önceleri umursamadım heyecanla senin gelmeni bekliyordum....

Demir attım bitmeyen yanlızlığıma sensiz geçen yıllarıma geride ne varsa...
Sessizce gidiyorum aynı şehirlerde olmıcaz bir selamımız bile düşmicek birbirimize...
Herşeyi yakıp yıkıp gidiyorum içimde ne varsa söküp attım en derinliklere gömdüm...
Ne garip dimi vazgeçemem sandın sensiz yapamam yaşayamam sandın....

Sen kalbimi kırmaktan beni yok saymaktan inciltmekten hiç korkmadın...

Bugün bizden bahsedelim biraz senden biraz benden...
Beni nasıl yanlız bıraktığını boynu bükük bıraktığını...
Sensiz canımın nasıl yandığını sen olmayınca nefes alamadığımı...
Kalbimi yüreğimi kırdıklarını yerle bir ihsan ettiklerini anlatayım...

Şimdi sen konuş bana bensiz mutlumusun oralarda...

Bir eşi olmalı insanın başını omzuna dayayabildiği bir aşkla...
Bir eşi olmalk insanın elini sımsıkı tutan tüm zorluğa göğüs gelen...
Bir eşi olmalı insanın korkmadan limanına sığınıcağı ve alabora olmadan...
Bir eşi olmalı insanın tatlısıyla acısıyla seninle herşeyi paylaşan...

Bir eşi olmalı insanın karanlık geceni gündüze çeviren mutlu eden...

Eğer birgün ben ölürsem sakın gelmeyin mezarıma ağlamayın yalandan...
Beni çok kırdınız incilttiniz anlamaya çalışmadınız belkide sevmediniz bile...
Ben herkese yuva oldum da bana duvar oldunuz uçurumdan attınız arkanıza bakmadınız bile...
Çok şey beklemedim sizden biraz sevgi biraz anlayış yanlızlığıma ortak hepsi bu kadardı...

Şimdi herkesi sildim silmek zorunda bıraktınız kırıla kırıla acı içinde öğrettiniz...