Yasemin Güven Şiirleri - Şair Yasemin Güven

Nerden başlıcam ne söylicem bilmiyorum nasıl davranıcam...
Söylemek istediklerim boğazımda düğümleniyor boğuyor sanki...
Belkide kendimi kandırmak yalanlara inanmak istedim sadece...
Daha az acı verir sandım ama olmadı hala canım daha çok yanıyor...

Gitmek mi lazım yoksa kalmak mı ikiside acı hayal kırıklığı...

Canım yanıyor sanki ama elimden birşey gelmiyor iyileştiremiyorum kendimi...
Kalbim o kadar yorgunki yavaş yavaş oda ölüceğini hissediyor sanki...
Bir an geliyor sanki boş bir mezara gömülmüşde çıkmaya debeleniyorum...
Ben niye doğmuştum ki insanların yalanlarını duymak için mi...

Yoksa birini sevip yarı yolda kalmak için mi benim kalbimi kırmaları için mi...

Söylesene için yanmadı mı beni böyle üzmen kırıp dökmen neden yaptın...
İnandım sana yada inanmayı seçtim seni sevdiğim önemli sandığım için...
Bilemedim sana değmiceni unutmuşum özür dilerim hata benim...
Evet şerefsiz olduğunu sevgimi haketmediğini damla kadar değerinin olmadığını...

Şimdi iki dünya bir olsa sen bittin yoksun artık bir daha olmıcaksın...

Bugün ağır bir haber geldi aklıma gelmicek bir haber...
Öfke duymamdan mı kırgınlığımdan mı neden bilmiyorum gaygısız kaldım...
Telefonum çaldı acı bir şekilde değilde normal herzamanki gibi çaldı...
Telefondaki ses nasıl olduğumu sordu ve annemin ölüm haberini verdi...

Ben güçlü bir insanım etrafıma umursamadığımı üzülmediğimi yansıttım..

Bugün aynaya bakmak istedim sonra kendimden korkar oldum neden mi...
Eski benden bişey kalmamış gözümün feri sönmüş gülüşlerim yok olmuş...
Bana ne yaptın böyle ne yaptınız hayatımı gülüşlerimi çaldınız...
Ben sadece sevmek sevilmek derdim olduğununda dinlenmek istemiştim...

Sebebiniz neydi niye bu kadar yaraladınız beni yok saydınız...

Giden yıllarım acısıyla tatlısıyla geçti gitti habersizce...
Ben yaşadım mı öldüm mü bilemedim...
Bildiğim kadarıyla hep acı hüzün dolu geçti ağladım hemde çok...
Dizlerine uzanıp saçımı okşayan bir annem olmadı derdimi anlatacak...

Mesela sırtımı yaslicam bir babam olmadı korkuğumda sığınacam...

Senden önce ölümü sevmezdim...
Korkardım birgün seni benden koparıcak diye...
Evet kopardı aldı seni benden...
Bilmediğim görmediğim uzaklara götürdü seni...

Şimdi artık korkmuyorum ölümden...

Dün gece seni rüyamda gördüm gülümsüyordun...
Sanki hiç beni bırakıp gitmemiş gibi yanımdaydın..
En çok neyini özledim biliyormusun sesini ve seni...
Bazen çok kızıyorum kendime sana cokmu gurur yaptım...

Özledim be abi bana bakan gözlerini senle geçen günlerimi çocukluğumu...
Benimle konuşmalarını senin kokunu herşeyi seni özledim abi...
Niye ayırdılar ki seni benden kara toprak benden çok mu sevdi seni...
Gitme beni bırakma diyemedim uçup gittin uzaklara yanlız kaldım sensiz...

Sanki herşey yıkılmış altında ben kalmış gibiyim dönsen keşke abi...

Oturdum pencerenin önüne belki gelirsin diye ama gelmedin...
Herkes geçti bu yoldan bir sen geçmedin neden gelmedin...
Ne zormuş seni sensiz yaşamak yaşamaya zorlanmak...
Seni her andığımda nefesim kesiliyor kalbim çarpıyor...

Bana unut yok artık diyorlar nasıl unuturum seni nasıl...