Yasemin Güven Şiirleri - Şair Yasemin Güven

Bir adamı sevdi hemde çok sevdi kendini hayatını unutucak kadar uğruna ölümü alacak kadar...
Kimseyi görmüyordu duymuyordu varsa bir sevdiği adam vardı gecenin sabahini bekler gibi bekledi...
Yılmadı beklemekden bir gün dedi gelicek oda benim gibi sevicek bir kuş misali tunedi pencerinin önüne...
Sevdiği adam gelmedi gelmediği gibi ne bir haber verdi nede bir iki çift satır mektup yazmıştı kadına...

Kadın bir ümitle gelicek diyordu benim gibi oda seviyor düşünüyor ben gibi sevdiğim dedi...

Uzattım elimi yoksun oysa bir sen vardın kalbimde...
Herkes gitsede bir seni gitmez bırakmaz derdim...
Ama ilk giden ve bırakan sen oldun unuttun mu beni söyle...
Ben unutmadım seni geçen yılşarımızı çoçukluğumuzu...

Biliyormusun çok özledim seni her dakka her saniye aklımdasın...

Dört duvar arasında yine senin yokluğun
Karanlık gecelerde seni arayışlarım ağlayışlarım
Bir tutam sevgi arayışım olmadı bak anne
Sen yine yanlız bıraktın beni kimsesiz gittin

Sahi hiç aklına geliyormuydum özlüyormuydun

Vallahı çok yoruldum kendimden nefret edicek kadar hemde çok...
Bir insan ölmeyi bu kadar istermi ben istiyorum artık sevmedim hiçbirşeyi...
Doğdum ağladım çoçuktum ağladım büyüdüm sevdim yine ağladım...
Canım çok acıyor içim yanıyor sanki kor ateşlerde yanıyorum...

Bir yanım öldü diğer yanım ise can çekişiyor yaşamaya zorluyor...

Bir gülüşüm vardı kuşları kıskandırıcak kadar
Bir tebessüm ederdim bakışlar üzerime dönerdi
Herkesin derdine çare olmaya çalışırdım
Kırmak şöyle dursun üzmeye bile korkardım

Yanlızlığım bir çığ gibi karanlığa yuvarlanıyor

Seninle biz olamadık sen ve ben olduk
Ben seni çok sevdim sen sever gibi yaptın
Ben özledikce sen uzaklaştın benden
Biz ayrılmalız vakit gitme vakti geldi geçiyor

Hergece gözyaşlarına sakladım tüm acılarımı

Ben gülmedim senden sonra sevmedim kimseyi
Senin yaktığın gibi hiçbir zaman yanmadı yüreğim
Sen gibi de kimse sevmedi bakmadı gözlerime
Ellerimi kimse tutmadı sen gibi sarılması kimse

Kara toprak benden daha çokmu sevdi seni

Bugünlerde çok yorgun bir okadarda yanlız hissediyorum...
Kimseyle konuşmak kimseyi görmek gelmiyor içimden...
Sanki kanım çekilmiş gibi ruhum bedenimde değil gibi...
Yokluğuna alışamadım sensizlik bir volkan gibi yanıyor içim...

Bazen serçe kuşu yada bir kelebek gördüğümde sen geliyorsun aklıma...

Ben kimseye kıyamazken birde baktım kıyamadıklarım bana kıymış...
Ben sevdikce sevilmez hale geldim üzülmesinler derken ben üzülmüşüm...
Kim derdim var dediyse derdine ilaç oldum bana gelince zehir oldular...
Zaman ilaçtır geçer dedim sonra sonrası ben hatalıymışım gibi oldu...

Dokunmayın artık derdimde acımda bende kalsın sormayın boşverin...

Ne kadar oldu senden ayrılalı takvimleri saymadım...
Günmü aymı yılmı hangisi hala içim yanıyor paramparça...
Geçer diyorlar unut aklına getirme diyorlar...
Nasıl olduğunu söylemiyorlar ben nasıl unuturum ki seni...

Kimse anlamıyor beni yada anlamak istemiyorlar...