Akşam olup el ayak çekilirken, yavaş yavaş sokaklardan,
Yalnızlığım beni izler karşı kaldırımdan
Bir hüzün çöker üstüme nedendir bilmem
Olanları bir sır gibi saklarım, kimseye söyleyemem.
Bizimki emin olunca sokağın boşaldığından,
Bir kuş gibi süzülüp girer odama, açık duran penceremden
Kendi evi gibi çevreyi bir kolaçan eder.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
