Sonbahar düşerken avuçlarıma
Başımı eğdim ayakuçlarıma
Yerin üstü okşuyorken nazarı
Gördüm altında bekleyen mezarı
Yazda cirit atan karınca, arı
Mürekkebim kurudu
Pasa durdu kalemim
Efkarımı şiir yazmak değil
Şimdi
Tesbih çekmek dağıtıyor
Tohum kardeş, diyorum ki hani
Düşmese ya rahmet
Bu toprakta kalır mısın?
Ya inerse rahmet gani gani
Tenezzülen, bizahmet
Beni de alır mısın?
İlki değilim gidenlerinin elbet
Son olmayacağım…
Ey şehir! Biraz daha sabret
Nüfusunda ben olmayacağım…
Kuraklığına yandığım toprak
Çözülür bir gün bütün bağlar
Çözülür...
Silkinir her omuz
Bütün yüklerinden
Kurtulursun sen ondan
Ben bundan
Biraz daha sabır, birazcık daha
Dualar yükselir elbet Allah’a
Kararıp da kalmaz kara günler hep
Yaradan yaratır binlerce sebep
Apaydın sabah doğurur geceler
Silinir tüm kara düşünceler
Üç günlük dünyam
Üç bacağa asılı
Ellerim bağlı
Sırtımda hançer
Kabzasında izleri Brütüslerin...
Cinnet urbam
Bir, iki, üç, dört…
Önün arkan, sağın solun
Yağdı üzerine bombalar
Saklanamadın
Koca kurşunlar vurdu
Ah Vatan!
Toprağın hep harp meydanı
İçten dıştan
Sağdan soldan
Parçalıyor pençeliler
Isırıyor dişi olan...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!