Gülü, dikenden ayırabilir misin?
Ya bülbülü gülden...
Yıldızı gökyüzünden ayırabilirmisin?
Ya tuzu ayrandan...
Bedeni ruhtan ayırabilirmisin?
Ya eti tırnaktan....
Beni adam eden sensin,
Sana nasıl aşık olunmaz?
Kutsal emanetimsin,
Önünde diz çöküp,
Saygı duruşum ondan...
ŞİİR: Muhip Erdener SOYDAN (babam)
Doğum tarihi : 29 Ekim 1943
Ölüm tarihi : 15 Ekim 1986
İki bebesiynen kaldı Dudu
Gök mavi, güneş sarı,
Kar beyaz, kan kırmızı,
Kimin eline diken batsa,
Duyulan aynı sızı…
Acıyı bilenler için,
Ateş aynı ateş,
Sürgünlerdeyim...
Ceza kesmiş sevgili.
Alışamadım.
Hüznümle başbaşayım.
Duy sesimi duy!
Yokluğunda yastayım.
Sokak köpeklerine paçamı kaptırır gibi,
Bir çengiye gönlümü kaptırmışım.
Aklımın yedi sülalesini o dakika,
Kendi ellerimle,
Hiç bedelsiz satmışım.
Çengi ki, ne çengi…
Gözümü bir yumsam, bir açsam,
Yanı başımda seni bulsam,
El ele tutuşsak, hasretle kucaklaşsak,
Tatlı, şen kahkahalar atsak,
Şımarsak, oyunlar oynasak,
Dalsak gül bahçelerine,
Yıllar önce görmüştüm seni.
Tamam demiştim kendi kendime,
Dengimi şimdi buldum!
Sabahleyin uyanınca anladım ki,
Gerçekle rüyayı birbirine karıştırmışım...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!